Στη σκιά του κάστρου

Julie Garwood

Summary

To 4o βιβλίο της σειράς Κατάσκοποι του θρόνου

Ορφανή και βασανισμένη, η πριγκίπισσα Αλεσάντρα ήξερε πως μόνο ένας ψεύτικος γάμος με έναν Άγγλο θα μπορούσε να την προστατέψει από την αναταραχή στον τόπο της. Προς έκπληξη του προστάτη της Κόλιν, του μικρού αδερφού του μαρκησίου του Κέινγουντ, αυτή η θαρραλέα, όμορφη κοπέλα με τα κατάμαυρα μαλλιά αιχμαλώτισε αμέσως την υψηλή κοινωνία του Λονδίνου.
Όταν η Αλεσάντρα έπεσε σχεδόν θύμα απαγωγής από αδίστακτους συμπατριώτες της, τo μαχητικό πάθος που χάρισε στον Κόλιν τον τίτλο του ιππότη αναζωπυρώθηκε.
Πείθοντας τον εαυτό του πως το μόνο που ήθελε ήταν να την προστατέψει, ο Κόλιν παρέσυρε την Αλεσάντρα σε έναν λευκό γάμο – τουλάχιστον αυτό είχε στο μυαλό του. Όμως το τρυφερό φιλί της Αλεσάντρα και το διστακτικό της άγγιγμα άναψαν μια άσβεστη φωτιά στην ψυχή του.
Έτσι, καθώς η όμορφη πριγκίπισσα έτρεχε με τόλμη προς απρόβλεπτους κινδύνους, ο Κόλιν την ακολουθούσε, γνωρίζοντας ότι έπρεπε να την κάνει δική του.
Τώρα θα ρίσκαρε τα πάντα, ακόμα και τη ζωή του, προκειμένου να μην τη χάσει.

Available since: 06/18/2025.

Print length: 456 pages.

Contemporary Fiction

Other books that might interest you

Χωρίς έρωτα - Δώσε στη φιλία τη...

Alice Oseman

Άρχισα να βλέπω καθαρά. Δεν είχα φάει ποτέ σκάλωμα με κάποιον· Ούτε με αγόρια, ούτε με κορίτσια, ούτε με κανέναν.

Η Τζόρτζια δεν έχει ερωτευτεί ποτέ, δεν έχει ποτέ φιλήσει κανέναν ούτε καν έχει νιώσει να γουστάρει κάποιον. Ξεκινώντας το πανεπιστήμιο, πιστεύει ότι έχει έρθει η ώρα να βρει τον έρωτα. Όταν όμως οι πράξεις της προκαλούν χάος ανάμεσα στους φίλους της, αναρωτιέται γιατί οι ρομαντικές καταστάσεις μοιάζουν να είναι τόσο εύκολες για κάποιους ανθρώπους, αλλά όχι για την ίδια. Με νέους όρους να φτάνουν στ' αφτιά της –ασέξουαλ, αρομαντική– η Τζόρτζια είναι πιο αβέβαιη από ποτέ για τα συναισθήματά της.  Είναι καταδικασμένη να μείνει χωρίς έρωτα; Αναζητούσε εξαρχής μια λάθος σχέση;

Μια ιστορία ταυτότητας και αποδοχής του εαυτού, γεμάτη ζεστασιά και χιούμορ, όπου η Τζόρτζια και οι φίλοι της ανακαλύπτουν ότι η πραγματική αγάπη δεν περιορίζεται στον έρωτα.

Show book

Μια ζωη σαν παραμυθιμεροσ δ -...

Κώστας Κρομμύδας

Η ζωή αρχίζει ξανά. Με δυσκολίες και προβλήματα που όμως τα υπερνικά η αισιοδοξία, καθώς και η πίστη για ένα καλύτερο αύριο. Όλοι οι αγαπημένοι μας άνθρωποι παλεύουν σκληρά και καταφέρνουν να αφήσουν πίσω τους τις πίκρες του παρελθόντος και να διεκδικήσουν και πάλι το μερίδιο τους στην ευτυχία.

Show book

Πιάσε ένα Glock 22άρι

Angeliki Aristotelous

Τι κάνει ένας πατέρας όταν η δεκατετράχρονη κόρη του πάει πρώτη φορά ασυνόδευτη με φίλες στην παραλία. Αν είναι αξιωματικός στη Γενική Ασφάλεια της Αστυνομίας, τότε πάει και εκείνος στην παραλία και τις επιβλέπει από ένα σημείο μακριά για να είναι σίγουρος ότι οι κοπέλες θα είναι ασφαλείς. Αυτό έκανε και ο Σταύρος, πάτερας της 14χρονης Ιουλίας. Και όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που ένας νεαρός με την παρέα του άρχισε να φλερτάρει την Ιουλία και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Γέλιο μέχρι δακρύων αυτή η ιστορία μέχρι να αποφασίσει ο Αξιωματικός αν θα επέμβει να απομακρύνει τους νεαρούς. Τελικά τι θα κάνει?

Show book

Όχι πια άνθρωπος

Osamu Dazai

Πώς γίνεται ένα κλασικό έργο της ιαπωνικής κουλτούρας να ανάγεται σε θρύλο στον χώρο των manga;
Τι είναι αυτό που καθιστά τούτο το υπέροχο βιβλίο ένα κλασικό ανάγνωσμα, που τους αφορά όλους;

Το Όχι πια άνθρωπος του Osamu Dazai, το δεύτερο μυθιστόρημα του κορυφαίου μεταπολεμικού Ιάπωνα συγγραφέα, είναι η συγκλονιστική και συναρπαστική ιστορία ενός νεαρού άντρα που προσπαθεί να βρει τη θέση του σε έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνει.
Παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως αποτυχημένο, ο ήρωας πασχίζει να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, ακόμα κι όταν αισθάνεται ανίκανος να κατανοήσει τα ανθρώπινα όντα. Οι προσπάθειες του Γιόζο να συμφιλιωθεί με τον κόσμο γύρω του ξεκινούν από την παιδική του ηλικία και τελικά οδηγούν σε μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας μετά την ενηλικίωσή του. Καταγράφοντας τις περιστασιακές σκληρότητες της ζωής και τις φευγαλέες στιγμές ανθρώπινης σύνδεσης και τρυφερότητας, θα πει:
«Δεν μπορώ καν να διανοηθώ πώς είναι να ζει κάποιος σαν ανθρώπινο ον».
Το Όχι πια άνθρωπος δεν είναι ένα αισιόδοξο βιβλίο, αλλά ούτε αφήνει την επίγευση μιας απαισιοδοξίας. Είναι ένα μυθιστόρημα βαθιά συγκινητικό, ακόμα και εμψυχωτικό. Το να γνωρίζεις τι σημαίνει απόγνωση και να την υπερνικάς με τα μέσα που διαθέτεις –η φαντασία ήταν το μοναδικό όπλο του Dazai– αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα μοναδικό χάρισμα.
Να συγκρούεσαι με έναν εχθρικό κόσμο ζητώντας επίμονα τη θέση σου σε αυτόν - αυτό εξηγεί τα πάντα για την απήχησή του στους νέους.

Ο φόβος κάποιων ανθρώπων για τα άλλα ανθρώπινα όντα είναι τόσο μακάβριος, ώστε φτάνουν στο σημείο να λαχταρούν να αντικρίσουν με τα ίδια τους τα μάτια τέρατα ή και ακόμα πιο φριχτές οντότητες.

Οι αδύναμοι φοβούνται αυτή καθαυτή την ευτυχία. Θα μπορούσαν να πληγωθούν ακόμα και με το βαμβάκι. Κάποιες φορές πληγώνονται ακόμα και από την ευτυχία.

Από όλους τους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ μου, αυτή η δυστυχισμένη, η Τσουνέκο, ήταν ο μοναδικός που αγάπησα πραγματικά.

Το Όχι πια άνθρωπος είναι το αριστούργημά του. Ο Dazai ήταν ένας αριστοκρατικός αλήτης, ένας αυτοχαρακτηριζόμενος παραβάτης, ωστόσο έγραψε με τη μακροθυμία ενός ευαίσθητου γραφιά.
Patti Smith

Show book

Στον ίσκιο των πουλιών

Γιάννης Ξανθούλης

Λένε πως ο κατήφορος έχει μόνο αρχή.
Λένε πως, όταν φτάσεις ως την άκρη του γκρεμού και δώσεις τη βουτιά, φταίει το κεφάλι σου που δεν σε κράτησε.
Και στο τέλος, αν κάποιος άλλος σου κατάφερε την τελική σπρωξιά, δικός σου καλεσμένος ήταν. Παρεάκι σου.
Μόνο που, όποιοι τα κηρύττουν όλ' αυτά, δεν είδαν ποτέ
τη θέα από την τελευταία πέτρα του γκρεμού.
Βαδίζουν πάντα επί του ασφαλούς.
Και το κακό μ' αυτούς είναι πως συνήθως έχουν δίκιο. Διαθέτουν ατσάλινα επιχειρήματα.
Στο τέλος, σου γανώνουν το μυαλό.
Όμως… αν έφτασες ως εκεί… λέμε· αν… αν έφτασες ως εκεί γιατί βιαζόσουνα να μάθεις τι γίνεται πιο κάτω;
Αν είχες πάρει φόρα, γιατί φοβόσουνα μη στήσεις την αγάπη; Αν στο ίσιωμα, που γνώρισες τα κολλητάρια σου, σου χάρισαν το ρούχο της άνοιξης και σε ξελόγιασαν; Κι εσύ, πάλι… Ήταν ανάγκη να το φορέσεις κατάσαρκα και να πετάξεις, σαν ηλίθιος, τη στολή παραλλαγής που σου 'ραψε η μάνα σου; Λέμε κι εμείς… Διάφορα. Μόνο οι άλλοι θα λένε; Σίγουρα, πάντως, την ώρα της πτώσης έβγαλες μια δυνατή φωνή: «Αγάπη!» κραύγασες. «Αγάπη!» Οι πάντες ορκίζονται πως δεν σ' άκουσαν. Τι φταις εσύ αν δεν βρέθηκε κάποιος να σου έχει πει πως κι η αγάπη, όταν γίνεται κραυγή, τρομάζει…

Show book

Τσίτσος η γάτα που μιλούσε πολύ

Χόρχε Κάπα

Ο Τσίτσος ήταν μια γάτα σαν όλες τις άλλες, μια γάτα που ζούσε με βάση το ιερό τρίπτυχο «Όταν νυστάξεις, κοιμήσου· όταν πεινάσεις, φάε και στο ενδιάμεσο γλείψου».  Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι ήταν κάπως πιο προνομιούχος, μιας και ζούσε μέσα στα ανάκτορα και περιτριγυριζόταν από 15 ανυπόληπτες γάτες-πληβείους, ενώ είχε για υπηρέτη τον χουμανιστικό πατέρα του... ώσπου κάποια στιγμή συνέβη κάτι εξαιρετικό, κάτι που δεν είχε συμβεί για χιλιετηρίδες… Ο Τσίτσος ανακάλυψε ότι μπορεί να... ομιλεί.
Και από εκείνη τη στιγμή δεν σταμάτησε να επιδίδεται σε ατέρμονους διαλόγους με τον πατέρα, συζητώντας για τα μυστικά και τις αλλόκοτες συμπεριφορές της γάτας, για την αδιαμφισβήτητη υπεροχή της έναντι στους χούμανς. Μέσα από έντονες πνευματικές ζυμώσεις, πανάρχαια, εναγώνια ερωτήματα όπως «υγρή ή ξηρά τροφή», «στείρωση ή όχι», επιτέλους βρήκαν την απάντησή τους, αλλά οι δύο θαρραλέοι συζητητές δεν σταμάτησαν εκεί! Καταπιάστηκαν και με φιλοσοφικά ζητήματα, όπως το αν υπάρχει νόημα στη ζωή και αν αυτή η μυστηριώδης ουρά που ξεφυτρώνει πίσω από τη γάτα για μια ζωή είναι δική της ή ξένη.
Και ενώ ζούσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, κάτι το σκοτεινό, το απειλητικό συνέβη κάπου στην Άπω Ανατολή, κάτι που απείλησε να ανατρέψει ολοκληρωτικά την καθεστηκυία τάξη στην αυτοκρατορία της πριγκίπισσας Τσίτσου!

Αγαπητοί μου followers, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε ανοιχτά για την κατάκτηση του κόσμου από το είδος μου, με τη βοήθεια του πτωχού ανθρώπου μου.
Με αγάπη, Τσίτσος, η γάτα που μιλούσε πολύ

Show book