Otros libros que te pueden interesar

• 

  Intymne życie Moniki P

  Dawid Przybysz

  • 0
  • 0
  • 0

  Dobra, bez zbędnego pieprzenia. Mam na imię Monika i chcę Wam opowiedzieć krótką historię mojego życia. Obiecuję, że będzie śmiech, łzy i dobry seks (słaby niestety też). Podzielę się z Wami przemyśleniami i najbardziej intymnymi chwilami. Jako mężatka po trzydziestce zdałam sobie sprawę, że muszę w końcu coś zmienić, bo tak naprawdę nie jestem zadowolona z życia. Pracę mam spoko, ale szef jest odrażającym dupkiem i lubi często sypać obleśnymi tekstami. Mój specyficzny mąż przejawia dość dziwny fetysz, o którym przeczytacie później. Jedyne, czego możecie mi pozazdrościć, to przyjaciółki, z którymi nie sposób się nudzić.Mam do Was jedną prośbę. Nie dawajcie tej książki do przeczytania swoim facetom – niech lepiej nie wiedzą, co tak naprawdę o nich myślimy…Monika P.

  Ver libro

• 

  Przeczucie - Wiersze wybrane...

  Płamen Siwow

  • 0
  • 0
  • 0

  Płamen Siwow (ur. 1970) – bułgarski poeta, publicysta, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów piosenek, członek zespołu muzycznego Toczka BG. Wiele z jego tekstów funkcjonuje przede wszystkim jako piosenki, wykonywane zarówno przez grupę Toczka BG, jak również solowo. Tematyka jego utworów jest różnorodna – opiewa piękno przyrody, zagłębia się w świat ludzkich emocji, przeżyć, prowokuje, stawia egzystencjalne pytania. Znaleźć można w niej odniesienia biblijne, uniwersalne w swoim przesłaniu, jak również obrazy z otaczającej nas, nieraz brutalnej i smutnej współczesności.  
  „Przeczucie” to pierwszy wybór wierszy autora w języku polskim. 

  Ver libro

• 

  Szkoła żon

  Jean Baptiste Poquelin (Molière)

  • 0
  • 0
  • 0

  Molière (Molier) 
  Właśc. Jean Baptiste Poquelin. Francuski komediopisarz (do dziś zaliczany do najwybitniejszych w historii literatury europejskiej), dyrektor teatru i aktor; cieszył się uznaniem i opieką króla Ludwika XVI. W Polsce jego dzieła przekładano i wystawiano od XVII wieku. Był synem tapicera, ale postanowił nie iść w ślady ojca. Od dziecka interesowały go przedstawienia uliczne. Studiował filozofię i prawo, by ostatecznie pójść za głosem wczesnej fascynacji i poświęcić życie scenie. Zmarł na atak serca grając w Chorym z urojenia.Ur. 15 stycznia 1622 r. w ParyżuZm. 17 lutego 1673 r. w ParyżuNajważniejsze dzieła:  Pocieszne wykwintnisie (1659), Szkoła żon (1662), Świętoszek (1664), Don Juan (1665), Mizantrop (1666), Skąpiec (1668), Szelmostwa Skapena (1671), Chory z urojenia (1673)

  Ver libro

• 

  Fedra - Tragedia w pięciu aktach...

  Jean Baptiste Racine

  • 0
  • 0
  • 0

  Francuski dramaturg Jean-Baptiste Racine jest uznawany za jednego z najwybitniejszych tragików wszech czasów oraz mistrza w przedstawianiu kobiecej psychiki. Tragedia „Fedra”, napisana w roku 1677, jest inspirowana grecką mitologią. Opowiada o nieodwzajemnionej miłości tytułowej bohaterki do jej pasierba Hipolita. Ten jednak kocha się w innej kobiecie, potomkini zwaśnionego z nimi rodu. Fedra przedstawiona jest jako kobieta rozdarta i na wpół oszalała z nieszczęśliwej miłości.

  Ver libro

• 

  Zamek kaniowski

  Seweryn Goszczyński

  • 0
  • 0
  • 0

  Seweryn Goszczyński 
  Poeta romantyczny, należący do tzw. szkoły ukraińskiej. Brał udział wpowstaniu listopadowym. Był zagorzałym patriotą i działaczemspołecznym, a szansy na odrodzenie Polski upatrywał w pozyskaniu dlasprawy niższych warstw społecznych. Był zafascynowany kulturą i trybemżycia górali tatrzańskich i jako pierwszy wprowadził motywytatrzańskie do polskiej literatury.W 1935 zainicjował konflikt z Aleksandrem Fredrą, którego twórczościzarzucał brak charakteru narodowego. Do krytyki dołączyli inniliteraci i Fredro na kilkanaście lat przestał pisać.Goszczyński współpracował z różnymi organizacjami konspiracyjnymi.Zagrożony aresztowaniem, w 1838 r. wyjechał do Paryża, gdziezaangażował się w Koło Sprawy Bożej A. Towiańskiego. Pod jego wpływemporzucił dotychczasową działalność i w latach 1842-1872 żył w biedziewe Francji.Przyjaciele zorganizowali jego powrót do Lwowa i tam spędził ostatnielata życia. Kazimierz Przerwa-Tetmajer opisuje wspólną wycieczkę wTatry, podczas której Goszczyński uratował dziewięcioletniego wówczasTetmajera przed upadkiem w przepaść.Ur. 4 listopada 1801 w Ilińcach koło HumaniaZm. 25 lutego 1876 we LwowieNajważniejsze dzieła:  Zamek kaniowski, Król zamczyska, Noc belwederska (wspomnienia), Przy sadzeniu róż. Do M.S.

  Ver libro

• 

  „Pokociło się” i „Dam nogę”

  Eliza Orzeszkowa

  • 0
  • 0
  • 0

  Eliza Orzeszkowa 
  Polska pisarka nurtu pozytywizmu znana pod nazwiskiem męża, Piotra Orzeszko, nazwisko rodowe: Korwin-Pawłowska. Publikowała pod pseudonimami: E.O., Bąk, Wa-Lit-No, Li...ka, Gabriela, Litwinka. Pierwszymi jej tekstami były powieści tendencyjne (Marta 1873); cele swojej wczesnej twórczości przedstawiła w rozprawach: Kilka uwag nad powieścią (1866) i Listy o literaturze (1873). Drugim etapem pisarskim Orzeszkowej był realizm (Nad Niemnem), oscylujący niekiedy w kierunku naturalizmu (Dziurdziowie). Teoretycznoliterackie opracowanie założeń powieści realistycznej znalazło się w rozprawie O powieściach T.T. Jeża z rzutem oka na powieść w ogóle (1879). Późne utwory noszą cechy prozy modernistycznej (tom Gloria victis). Najsłynniejsza powieść Orzeszkowej, Nad Niemnem, dotyczy tematu tożsamości narodowej, będąc jednocześnie uczczeniem powstania styczniowego, w którym autorka czynnie brała udział. Samo powstanie było bardzo ważną częścią jej życia - w swoim domu ukrywała ostatniego dyktatora tego zrywu narodowego, Romualda Traugutta, osobiście też organizowała zaopatrzenie i pomoc lekarską dla powstańców. Pisarka utrzymywała ścisłe kontakty ze środowiskiem literackim: M. Konopnicka była jej bliską przyjaciółką jeszcze z pensji; ożywiona korespondencja łączyła Orzeszkową z L. Méyetem i Z. Miłkowskim; była związana z tygodnikiem Bluszcz. Nominowana do Nagrody Nobla w 1905 r., przegrała jednak z H. Sienkiewiczem. Twierdziła, że literatura powinna odpowiadać za los społeczeństwa. Ur. 6 czerwca 1841 r. w MiłkowszczyźnieZm. 18 maja 1910 r. w GrodnieNajważniejsze dzieła:  Nad Niemnem (1888), Cham (1888), Meir Ezofowicz (1878), Gloria victis (1910), Dobra pani (1873), A...B...C... (1873), Niziny (1885), Dziurdziowie (1885)

  Ver libro