Editorial: Ktoczyta.pl
W królestwie Branlomanii królowa Piczomira wprowadza przyzwolenie na rozwiązłość kobiet, a mężczyznom nakazuje utrzymywać cnotliwość aż do ślubu. Armia mężczyzn nie może się pogodzić z nowym prawem i rozpoczyna oblężenie miasta.
Dobra, bez zbędnego pieprzenia. Mam na imię Monika i chcę Wam opowiedzieć krótką historię mojego życia. Obiecuję, że będzie śmiech, łzy i dobry seks (słaby niestety też). Podzielę się z Wami przemyśleniami i najbardziej intymnymi chwilami. Jako mężatka po trzydziestce zdałam sobie sprawę, że muszę w końcu coś zmienić, bo tak naprawdę nie jestem zadowolona z życia. Pracę mam spoko, ale szef jest odrażającym dupkiem i lubi często sypać obleśnymi tekstami. Mój specyficzny mąż przejawia dość dziwny fetysz, o którym przeczytacie później. Jedyne, czego możecie mi pozazdrościć, to przyjaciółki, z którymi nie sposób się nudzić.Mam do Was jedną prośbę. Nie dawajcie tej książki do przeczytania swoim facetom – niech lepiej nie wiedzą, co tak naprawdę o nich myślimy…Monika P.Ver libro
Płamen Siwow (ur. 1970) – bułgarski poeta, publicysta, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów piosenek, członek zespołu muzycznego Toczka BG. Wiele z jego tekstów funkcjonuje przede wszystkim jako piosenki, wykonywane zarówno przez grupę Toczka BG, jak również solowo. Tematyka jego utworów jest różnorodna – opiewa piękno przyrody, zagłębia się w świat ludzkich emocji, przeżyć, prowokuje, stawia egzystencjalne pytania. Znaleźć można w niej odniesienia biblijne, uniwersalne w swoim przesłaniu, jak również obrazy z otaczającej nas, nieraz brutalnej i smutnej współczesności. „Przeczucie” to pierwszy wybór wierszy autora w języku polskim.Ver libro
Dante Alighieri Średniowieczny włoski poeta, filozof, humanista, ceniony jakokodyfikator języka włoskiego. Utwory literackie pisał w dialekcietoskańskim, teoretyczne opracowanie na temat użycia w literaturzejęzyka narodowego zawiera dzieło pisane po łacinie De vulgarieloquentia (O języku ludowym).Aktywnie zaangażowany w politykę (co znajduje odzwierciedlenie w jegogłównym dziele, Boskiej Komedii, w którym jego przeciwnicypolityczni zostają umieszczeni w piekle). Piastował urząd prioraFlorencji. W sporach politycznych epoki dotyczących sporów o zakreswładzy między papiestwem a cesarstwem związany z partią gwelfów oorientacji propapieskiej, z frakcją "białych" - po zwycięstwiefrakcji gwelfów "czarnych" dożywotnio skazany na banicję z rodzinnegomiasta pod groźbą stosu. Na wygnaniu zmienił zapatrywania polityczne,stając się gorliwym zwolennikiem monarchii, której apologię zawarł wosobnym dziele De monarchia (O monarchii).Przedstawiciel ruchu poetyckiego Dolce stil nuovo (inni: Guinizzelli, Cavalcanti). W historii kultury prąd ten wyrastał ztradycji liryki prowansalskiej, lecz był bardziej intelektualny;charakterystyczne dla poetów "nowego stylu" było stosowanie symboli imetafor sublimujących i przekształcających znaczenie np.wykorzystywanych motywów miłosnych; do założeń członków ruchu należałowykorzystanie w twórczości literackiej języka narodowego. Ruch tenuważać można za jeden z wczesnych "przyczółków" renesansu.Dante zyskał już za życia wielką popularność we Włoszech, co napawałogo dumą. Jego najsłynniejsze dzieło początkowo nosiło tytułKomedia, zaś odzwierciedlający podziw epitet "Boska" został natrwałe dodany przez czytelników dzieła.Ur. 1265 we FlorencjiZm. 1321 w RawennieNajważniejsze dzieła: Boska Komedia, Vita nuova, De monarchiaVer libro
Ludovico Ariosto Poeta włoskiego renesansu, autor eposu rycerskiego o Orlandzie, a także satyr i komedii wierszem i prozą. Pochodził z Ferrary; na tamtejszym uniwersytecie uzyskał tytuł doktora praw. Od 1503 r. był związany z dworem kardynała Ippolito d'Este, który jednak nie cenił Ariosta za dokonania literackie, lecz wykorzystywał jego zdolności w swej służbie dyplomatycznej.Ur. 8 września 1474Zm. 6 lipca 1533Najważniejsze dzieła: Orland szalonyVer libro
„Juliusz Cezar” to dramat Szekspira oparty na prawdziwych wydarzeniach rozgrywających się w początkach naszej ery w Rzymie. Tytułowa postać nie gra jednak głównej roli – akcja skupia się na wątku spisku przeciwko dyktatorowi. Za spiskiem stoi Brutus, którego rozterki wewnętrzne doprowadzą do czynów, dzięki którym zapisze się – wcale nie złotymi zgłoskami – w historii.Ver libro
Julian Ursyn Niemcewicz Polski dramaturg, powieściopisarz i poeta. Absolwent Korpusu Kadetów, a następnie adiutant Adama Kazimierza Czartoryskiego. Aktywnie uczestniczył w pracach Sejmu Wielkiego jako aktywny członek Stronnictwa Patriotycznego oraz współautor (z Hugonem Kołłątajem) projektu Konstytucji 3 Maja. Czynnie bronił idei reform: propagował je w Powrocie posła, był współzałożycielem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej w 1791 r. Pisząc paszkwile polityczne walczył piórem przeciw Targowicy, zaś po przystąpieniu króla do konfederacji targowickiej emigrował do Niemiec. Powrócił na wieść o insurekcji kościuszkowskiej, pełnił funkcją sekretarza Tadeusza Kościuszki, ranny w bitwie pod Maciejowicami w 1794 r., dostał się do niewoli i był więziony w Twierdzy Pietropawłowskiej w Petersburgu. Po uwolnieniu w 1796 r. wyjechał z Kościuszką do Stanów Zjednoczonych. W 1807 (poutworzeniu Księstwa Warszawskiego) wrócił do Polski, w 1809 został odznaczony Orderem Świętego Stanisława. W 1822 r. osiadł w majątku w podwarszawskim Ursynowie, gdzie zajął się gospodarstwem i twórczością literacką. Członek (a od 1826 r. prezes) Towarzystwa Przyjaciół Nauk; w Księstwie Warszawskim, a następnie w Królestwie Kongresowym był sekretarzem senatu, a także wizytatorem szkół. Mimo że był przeciwnikiem działalności spiskowej, po wybuchu powstania listopadowego brał udział w misji dyplomatycznej w Londynie szukając poparcia i legalizacji narodowej rewolty, a następnie brał udział w pracach Rządu Tymczasowego. Od 1833 r. przebywał na emigracji w Paryżu, politycznie związany z Hotelem Lambert, zaś naukowo zaangażowany w działalność Wydziału Historycznego Towarzystwa Literackiego w Paryżu. Wolnomularz, był autorytetem moralnym dlaswoich współczesnych. Jest autorem obszernych pamiętników stanowiących ważne źródło wiedzy o epoce.Ur. 16 lutego 1757 r. w Skokach na Podlasiu Zm. 21 maja 1841 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Powrót posła (1791), Śpiewy historyczne (1816), Pamiętnik czasów moich (1848), Puławy (1855), Podróże historyczne poziemiach polskich między rokiem 1811 a 1828 odbyte (1858), Władysławpod Warną (1788), Kazimierz Wielki (1792), Dzieje panowania ZygmuntaIII (1860)Ver libro
