Publisher: Avia Artis
"Sonety Erotyczne" - zwane również miłosnymi lub odeskimi powstały w latach 1825-26. Mickiewicz opracował na nowo i włączył do cyklu kilka wcześniejszych utworów, napisanych jeszcze w Wilnie i Kownie, a odzwierciedlających uczucia poety do Maryli, ukrytej pod imieniem Laury. Inspiracją dla pozostałych były różne odeskie przygody miłosne Mickiewicza.
Płamen Siwow (ur. 1970) – bułgarski poeta, publicysta, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów piosenek, członek zespołu muzycznego Toczka BG. Wiele z jego tekstów funkcjonuje przede wszystkim jako piosenki, wykonywane zarówno przez grupę Toczka BG, jak również solowo. Tematyka jego utworów jest różnorodna – opiewa piękno przyrody, zagłębia się w świat ludzkich emocji, przeżyć, prowokuje, stawia egzystencjalne pytania. Znaleźć można w niej odniesienia biblijne, uniwersalne w swoim przesłaniu, jak również obrazy z otaczającej nas, nieraz brutalnej i smutnej współczesności. „Przeczucie” to pierwszy wybór wierszy autora w języku polskim.Show book
Dobra, bez zbędnego pieprzenia. Mam na imię Monika i chcę Wam opowiedzieć krótką historię mojego życia. Obiecuję, że będzie śmiech, łzy i dobry seks (słaby niestety też). Podzielę się z Wami przemyśleniami i najbardziej intymnymi chwilami. Jako mężatka po trzydziestce zdałam sobie sprawę, że muszę w końcu coś zmienić, bo tak naprawdę nie jestem zadowolona z życia. Pracę mam spoko, ale szef jest odrażającym dupkiem i lubi często sypać obleśnymi tekstami. Mój specyficzny mąż przejawia dość dziwny fetysz, o którym przeczytacie później. Jedyne, czego możecie mi pozazdrościć, to przyjaciółki, z którymi nie sposób się nudzić.Mam do Was jedną prośbę. Nie dawajcie tej książki do przeczytania swoim facetom – niech lepiej nie wiedzą, co tak naprawdę o nich myślimy…Monika P.Show book
Fryderyk Hebbel Niemiecki dramaturg i poeta. Syn ubogiego murarza, od dzieciństwa utalentowany literacko. Dzięki swoim wierszom, wysłanym do redakcji czasopisma, zyskał poparcie znanej pisarki i dziennikarki Amalii Schoppe i w 1836 r. dostał się na uniwersytet w Hamburgu. Następnie studiował prawo w Heidelbergu, a filozofię, historię i literaturę w Monachium. W 1841 zyskał sławę dzięki swojej pierwszej tragedii, Judith. Spędził dwa lata w Kopenhadze, a dwa następne, w ramach stypendium króla duńskiego, w Paryżu i we Włoszech. Na zaproszenie wielbicieli udał się do Wiednia, tam ożenił się i osiadł na stałe. Trylogię o Nibelungach, napisaną na podstawie średniowiecznych niemieckich legend, wykorzystał jako libretto swojej opery Richard Wagner.Ur. 18 marca 1813 w Wesselburen (wówczas w dobrach króla Danii, dziś są to płn. Niemcy)Zm. 13 grudnia 1863 w WiedniuNajważniejsze dzieła: Judith (Judyta), Die Niebelungen (Nibelungowie), Mutter und Kind (Matka i dziecko)Show book
Bruno Jasieński Właśc. Wiktor Bruno Zysman, awangardowy poeta, prozaik i dramaturg. Był synem lekarza. W latach 1914-18 mieszkał z rodziną w Moskwie; tam ukończył polskie gimnazjum, tam też zetknął się z rewolucyjnym, zarówno formalnie jak ideowo, nowoczesnym nurtem literackim. Studiował w Krakowie na UJ na różnych wydziałach. Jako jeden z ojców założycieli polskiego futuryzmu był autorem głównych manifestów w "Jednodńiuwce futurystuw” z 1921 r. (Do narodu polskiego manifest w sprawie natychmiastowej futuryzacji życia, Manifest w sprawie poezji futurystycznej) oraz współtwórcą głośnej jednodniówki Nuż w bżuhu. Styl Jasieńskiego cechuje zręczne wykorzystanie tradycyjnej formy literackiej połączone z zastosowaniem śmiałej, ekscentrycznej metaforyki, brutalnych dysonansów, fantastycznych hiperboli. Adaptował też dla poezji nowoczesne formy wypowiedzi słownej (jak notatka reporterska, zapis telegraficzny), zaś obrazowanie w wierszu Marsz jest interpretowane jako oparte o technikę montażu filmowego. Stał się jedną z ofiar wielkiej czystki stalinowskiej w 1937 r., został aresztowany, skazany początkowo na zesłanie, a następnie na śmierć i rozstrzelany w więzieniu w Moskwie. Przez długi czas okoliczności i data jego śmierci były nieznane.Ur. 17 lipca 1901 r. w Klimontowie pod SandomierzemZm. 17 września 1938 r. w MoskwieNajważniejsze dzieła: But w butonierce (zbiór wierszy 1921), Pieśń o głodzie (poemat 1922), Ziemia na lewo (zbiór wierszy 1924), Słowo o Jakubie Szeli (1926), Nogi Izoldy Morgan (1923), Palę Paryż (1929), Zmowa obojętnych (1937)Show book
Molière (Molier) Właśc. Jean Baptiste Poquelin. Francuski komediopisarz (do dziś zaliczany do najwybitniejszych w historii literatury europejskiej), dyrektor teatru i aktor; cieszył się uznaniem i opieką króla Ludwika XVI. W Polsce jego dzieła przekładano i wystawiano od XVII wieku. Był synem tapicera, ale postanowił nie iść w ślady ojca. Od dziecka interesowały go przedstawienia uliczne. Studiował filozofię i prawo, by ostatecznie pójść za głosem wczesnej fascynacji i poświęcić życie scenie. Zmarł na atak serca grając w Chorym z urojenia.Ur. 15 stycznia 1622 r. w ParyżuZm. 17 lutego 1673 r. w ParyżuNajważniejsze dzieła: Pocieszne wykwintnisie (1659), Szkoła żon (1662), Świętoszek (1664), Don Juan (1665), Mizantrop (1666), Skąpiec (1668), Szelmostwa Skapena (1671), Chory z urojenia (1673)Show book
Eurypides (gr. Εὐριπίδης) Dramatopisarz ateński, uważany za jednego z najwybitniejszychdramaturgów starożytnej Grecji.Z ponad 90 dzieł do naszych czasów przetrwało w całości 18, z innychpozostały tylko fragmenty.Charakterystyczną cechą jego twórczości było ukazanie mitologicznychbohaterów jako zwykłych ludzi postawionych w niezwykłych, tragicznychsytuacjach życiowych. Przypisuje się mu wielki wpływ na kierunekrozwoju teatru europejskiego, jako że podstawą fabuły swoich sztukuczynił splot namiętności bohaterów, ich miłości i nienawiści,powodujących, że ich działania prowadzą do nieuchronnej klęski.W swoich dziełach Eurypides ujmował się za pokrzywdzonymi, zwracałuwagę na los kobiet, a poglądy wygłaszane przez bohaterki jego sztukmogły szokować ówczesną konserwatywną opinię publiczną.Eurypides jest też autorem Cyklopa, jedynego zachowanego do dziśdramatu satyrowego (wczesnej odmiany komedii, w której komizm pojawiałsię dzięki chórowi satyrów, wywodzącemu się z obrzędów ku czciDionizosa). Sam autor kilkakrotnie został opisany w komediach, m.in.występuje jako jedna z postaci w trzech komediach Arystofanesa.Ostatnim, wydanym już po śmierci pisarza dziełem były Bachantki.Eurypides zmarł na dworze króla Macedonii, Archelaosa I, w Pelli.Dramatopisarz żył w czasach, gdy jego rodzinne miasto prowadziło wojnęze Spartą i nawiązywał do tego w swojej twórczości, nie dożył jednakklęski. Plutarch podaje, że Ateńczycy po przegranej bitwie zeSpartanami byli zmuszeni wymieniać teksty sztuk Eurypidesa na wodę iżywność i że Spartanie zrezygnowali ze zburzenia Aten, ponieważ byłyone ojczyzną tego dramatopisarza.Ur. ok. 480 p.n.e. na SalaminieZm. 406 p.n.e. w Pelli, stolicy MacedoniiNajważniejsze dzieła: Alkestis, Medea, Trojanki, Ifigenia w Taurydzie, Ifigenia w Aulidzie, Bachantki, CyklopShow book
