D'autres livres qui pourraient vous intéresser

• 

  Στο ακρογιάλι της ουτοπίας

  Αλκυόνη Παπαδάκη

  • 0
  • 0
  • 0

  Έχω γνωρίσει στη ζωή μου αρκετούς ανθρώπους που έψαχναν απεγνωσμένα την ελευθερία της ψυχής τους. Πέρασαν βουνά, θάλασσες και ποτάμια, μοναχικοί καβαλάρηδες πάντα, εραστές μιας χίμαιρας που την είχαν βαφτίσει ελευθερία.
  Αυτού του είδους οι άνθρωποι μοιάζει να ψάχνουν τελικά για την παγίδα τους.
  Μοιάζει να ψάχνουν κάπου να αιχμαλωτιστούν.
  Κάπου να χαρίσουν, κάπου να πετάξουν την ελευθερία που ήδη κουβαλάνε μέσα τους, χωρίς οι ίδιοι να το ξέρουν.
  Μερικοί μπαίνουν σε ναρκοπέδια και χάνονται.
  Άλλοι βρίσκουν τη μεγάλη παγίδα και παγιδεύονται.
  Ολότελα. Για πάντα.
  Μόνο που δεν παραδέχονται ποτέ πως εκεί που έφτασαν είναι παγίδα.
  Της δίνουν απλώς μια άλλη ονομασία.
  Χρέος, ας πούμε. Θυσία. Αποστολή.
  Έτσι, για να μπορούνε, άμα λάχει, να φοράνε το καπελάκι τους στραβά.

  Voir livre

• 

  Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα

  Αλκυόνη Παπαδάκη

  • 0
  • 0
  • 0

  Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός.
  Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν.
  Και τ' άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους.
  Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει. Και σαστίζουν.
  Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.
  Είναι μερικοί άνθρωποι που πίστεψαν αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους.
  Χαρά σ' αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι.
  Αν το 'σκισαν μετά, αν το 'καψαν, το έκαναν μόνο και μόνο για το κέφι τους. Για να κλείσουν το μάτι στο Θεό.
  Χαρά σ' αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της. Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το 'καναν μόνο και μόνο για να 'χουν τη χαρά να ξαναπιαστούν...

  Voir livre

• 

  ελαττωματικό αγόρι

  Sam Albatros

  • 0
  • 0
  • 0

  ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! 
  Ο μπαμπάς καμιά φορά με δέρνει με τη ζώνη. Μια φορά είχα δει σε μια ελληνική ταινία έναν να δέρνει έτσι τον γιο του. Από τότε, κάθε φορά που με δέρνει με τη ζώνη ο μπαμπάς μου, αισθάνομαι σταρ του σινεμά. 
  Η μαμά με πρήζει συνέχεια να διαβάσω γιατί οι παππούδες μου δεν είχαν λεφτά να τη στείλουν σχολείο. Μια φορά τής είπα αν θέλει να πάει αυτή σχολείο αφού το έχει απωθημένο και εγώ να μείνω σπίτι να παίζω τη νοικοκυρά. Μου άστραψε σφαλιάρα. 
  Για τα αδέρφια μου θα πω άλλη φορά, γιατί τώρα βαριέμαι. Έτσι κι αλλιώς δε μένουν μαζί μας όπως τα κανονικά αδέρφια. 
  Έχω τους καλύτερους φίλους του κόσμου! Ο Θανάσης είναι ο καλύτερός μου φίλος και κάθεται δίπλα μου στο θρανίο. Μας αρέσει να παίζουμε πολλά παιχνίδια και μερικά δεν τα λέμε, τα κρατάμε μυστικό. Δε με αφήνει να λέω γι’ αυτά γιατί την προηγούμενη φορά που είπα, φάγαμε ξύλο. Μετά είναι η Αθηνά και η Σοφία, που κάθονται κι αυτές δίπλα δίπλα στην τάξη μας. Η Αθηνά είναι δυνατή και τη φωνάζουν αγοροκόριτσο και η Σοφία φοράει γυαλιά και είναι Σοφή σαν κουκουβάγια. 
  Αγαπιόμαστε τόσο πολύ μεταξύ μας! Εγώ αγαπάω τον Θανάση, ο Θανάσης αγαπάει την Αθηνά, η Αθηνά αγαπάει τη Σοφία (αλλά δεν το λέει) και η Σοφία αγαπάει εμένα. 
  Είμαστε οι καλύτεροι μαθητές της τάξης! Εγώ γιατί αντιγράφω από τον Θανάση, και η Αθηνά γιατί αντιγράφει από τη Σοφία. Καμιά φορά όμως η Αθηνά ξεχνάει να τα αλλάζει. Μια φορά είχε αντιγράψει ακριβώς το σκέφτομαι και γράφω της Σοφίας. Όταν τις ρώτησε η δασκάλα τι έγινε, πετάχτηκα και είπα: «Τα μεγάλα μυαλά συναντώνται!»

  Voir livre

• 

  Και έζησαν πέντε

  Holly Jackson

  • 0
  • 0
  • 0

  Οχτώ ώρες. Έξι φίλοι.
  Μια κόκκινη κουκκίδα τους σημαδεύει…
  
  Η ατμόσφαιρα ήταν πνιγηρή, σαν σιρόπι, με μια οσμή βενζίνης και γινόταν ακόμα πιο ανυπόφορη με κάθε ανάσα τους μέσα στο τροχόσπιτο. Η Ρεντ έκλεισε τα μάτια της για να σκεφτεί πως δεν ήταν εκεί… Ένας από εσάς ξέρει κάτι. Ένα μυστικό. Μπορεί εσείς να μη με βλέπετε, αλλά σας βλέπω εγώ. Αν προσπαθήσετε να ξεφύγετε, θα πυροβολήσω.
  Η Ρεντ με την καλύτερή της φίλη, τον μεγαλύτερο αδελφό της και την τέλεια κοπέλα του, το αγόρι που της αρέσει και έναν φίλο από το σχολείο πηγαίνουν μια ανοιξιάτικη εκδρομή, όταν ένας δυνατός ήχος, σαν έκρηξη, συνταράζει τη νύχτα. Το τροχόσπιτό τους παθαίνει λάστιχο στη μέση του πουθενά. Δεν έχουν σήμα στο κινητό και σύντομα θα καταλάβουν ότι δεν πρόκειται για ατύχημα… Κάποιος που κρύβεται στο σκοτάδι τους έχει εγκλωβίσει εκεί και τους σημαδεύει· κάποιος τους θέλει νεκρούς.
  Απομένουν οχτώ ώρες μέχρι την αυγή και οι έξι φίλοι πρέπει να δραπετεύσουν από το ακινητοποιημένο τροχόσπιτο ή να μαντέψουν ποιος είναι ο στόχος. Όταν κάποιος σπάει την ομερτά, η ένταση μέσα στο κλειστοφοβικό σκηνικό θα φτάσει σε θανάσιμα επίπεδα. Δεν θα επιβιώσουν όλοι στο τέλος της νύχτας…

  Voir livre

• 

  Το μικρό βιβλίο των μυστικών

  Kahlil Gibran

  • 0
  • 0
  • 0

  Ο Χαλίλ Γκιμπράν, ένας από τους πιο στοχαστικούς δημιουργούς του κόσμου, ενέπνευσε εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο με το έργο του Ο Προφήτης.
  Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώθηκαν ρήσεις του για τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής και της πνευματικότητας. Μικρά ψήγματα ποιητικής σοφίας που επιχειρούν να συλλάβουν και να εξηγήσουν το μυστήριο της ύπαρξης.
  Ο Γκιμπράν γοητευόταν από τους γρίφους που βάζει μπροστά μας η ζωή κάνοντάς μας να σταθούμε και να αναρωτηθούμε το γιατί. Αυτή η συλλογή των στοχασμών του για τα φαινομενικά αναπάντητα ερωτήματα της θνητότητας, του καλού και του κακού, της αγάπης και του μίσους, μπορεί να μας εμπνεύσει τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και στην αναζήτηση μιας βαθύτερης πνευματικότητας και του αληθινού νοήματος της ζωής.
  
  Πάρτε μια χούφτα χώμα από τη γη.
  Βλέπετε μέσα της κάποιον σπόρο ή σκουλήκι; Αν τα χέρια σας ήταν μεγάλα και αντέχαν, ο σπόρος ίσως γινόταν δάσος και το σκουλήκι μια στρατιά αγγέλων.
  Και μην ξεχνάτε τούτο: Όπως κυλούν τα χρόνια, οι σπόροι δάση γίνονται και τα σκουλήκια άγγελοι, και στο αιώνιο Παρόν ανήκουν.
  Όλα αυτά τα χρόνια, τούτο το αιώνιο Παρόν.

  Voir livre

• 

  Ο καπετάν Μιχάλης

  Κώστας Κρομμύδας

  • 0
  • 0
  • 0

  «Πολεμώντας να σώσουμε την Κρήτη, τι κάνουμε θαρρείς; Πολεμούμε να σώσουμε την ψυχή μας».
  Ο Νίκος Καζαντζάκης αναμετριέται με τον Καπετάν Μιχάλη για πολλά χρόνια. Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα, που επικεντρώνεται περισσότερο στους ανθρώπους παρά στην ιστορία. Η Κρήτη είναι ένα νησί στο οποίο καίει μια ασίγαστη φλόγα και οι άνθρωποι εκεί κινούνται από μια δαιμονική φωτιά. Δεν φοβούνται τον θάνατο κι αγαπούν τη ζωή με έναν τρόπο μαυλιστικό.
  Η υπόθεση εκτυλίσσεται στα 1889, όταν οι υπόδουλοι Έλληνες επιχειρούν με έναν νέο ξεσηκωμό να ελευθερωθούν από τον τουρκικό ζυγό.
  Αυτός ο ξεσηκωμός, αυτή η φλογερή εξέγερση είναι μέρος της ατέρμονης αναζήτησης της ελευθερίας, ακόμα κι αν τελικά το τίμημα είναι ο θάνατος.
  Στον Καπετάν Μιχάλη απεικονίζεται καθαρά η ορμή του ανθρώπου προς τη δικαιοσύνη ενάντια στην τυραννία, συνθέτοντας ένα ψηφιδωτό από πρόσωπα και κουλτούρες που συγκρούονται και ταυτόχρονα προσπαθούν να βρουν κοινό έδαφος.
  
  Μια στιγμή τα χείλια του, τα φρύδια του, τα μάτια του έπαιξαν, κοίταξε γύρα τους συντρόφους, κάτω την Τουρκιά, απάνω τον ακατοίκητο ουρανό… «Ελευτερία ή θάνατος!» μουρμούρισε κουνώντας άγρια την κεφάλα του. «Ελευτερία ή θάνατος, ε κακομοίρηδες Κρητικοί! Ελευτερία και θάνατος! Αυτό πρέπει να γράψω εγώ στο μπαϊράκι μου· αυτό 'ναι το αληθινό μπαϊράκι του κάθε αγωνιστή! Ελευτερία και θάνατος!»

  Voir livre