D'autres livres qui pourraient vous intéresser

• 

  Ο Χριστός ξανασταυρώνεται...

  Κώστας Κρομμύδας

  • 0
  • 0
  • 0

  «Συχωρεμένος να 'σαι, γιατί αγάπησες πολύ».
  
  Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη αφηγείται μια ιστορία αγάπης και μίσους, θάρρους και εγκαρτέρησης.
  Σε ένα χωριό υπάρχει το έθιμο να αναβιώνονται τα Πάθη του Χριστού κάθε επτά χρόνια. Ο παπα-Γρηγόρης με τους προεστούς επιλέγουν τα πρόσωπα που θα λάβουν μέρος. Τον Χριστό θα υποδυθεί ο Μανολιός, ένας απλός βοσκός, ο οποίος μετά την επιλογή του θα αρχίσει να αλλάζει προσπαθώντας να φτάσει στη μεγαλύτερη ψυχική και σωματική αγνότητα.
  Όταν το απόγευμα καταφτάνουν πρόσφυγες από ένα άλλο χωριό, με επικεφαλής τον παπα-Φώτη, καθώς διώκονται από τους Τούρκους, οι χωριανοί θα διχαστούν, αφού ο παπα-Γρηγόρης και αρκετοί άλλοι θα πουν πως φέρνουν μαζί τους επιδημία χολέρας. Οι μόνοι που θα τους βοηθήσουν είναι ο Μιχελής, η Κατερίνα, ο Γιαννακός, ο Κωσταντής κι ο Μανολιός, ο οποίος θα τους υπερασπιστεί μιλώντας για την αξία της αγάπης και τη φιλευσπλαχνία.
  Το αριστούργημα του Νίκου Καζαντζάκη Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, γραμμένο με πόνο, αγάπη και πίστη για τον άνθρωπο, είναι η ιχνηλάτηση της συναρπαστικής περιπέτειας του χριστιανικού «μύθου» για να χαραχτεί ο εναγώνιος κύκλος γύρω από τα θεμελιακά προβλήματα της ύπαρξης.
  
  Δε βρίσκει κανένας ποτέ παρά ό,τι ζητάει· εμείς –καλά το 'νιωσες, Μανολιό μου– θα βρούμε, εκεί που πάμε, το Θεό· και θα τον βρούμε, όχι όπως τον παριστάνουν όσοι δεν τον είδαν ποτέ τους, ένα ροδομάγουλο γέρο, που κάθεται μακάρια σε πουπουλένια σύννεφα και προστάζει· μα σα μικρή φωνή που τινάζεται από τα σωθικά μας και σηκώνει πόλεμο.

  Voir livre

• 

  Μαρινέλλα - Οι νύχτες που έγιναν...

  Γιώργος Μαργαρίτης

  • 0
  • 0
  • 0

  «Θα έπρεπε να γράψετε ένα βιβλίο για τη μαμά». Κουβέντα από την Τζωρτίνα στα γενέθλια της Μαρινέλλας, πριν από χρόνια.
  Το άκουσα, το ξέχασα. Δεν το πήρα αψήφιστα, αλλά ήξερα πως είμαι ακατάλληλος για βιογράφος, εξαιτίας του ύφους που γράφω. Καλώς ή κακώς. Από αλλού ξεκινώ και αλλού βρίσκομαι, παρεμβαίνει το θυμικό μου, νευριάζω με τους ήρωές μου, κάνω αυτά που κάνω, ώστε να μη συμπεριλαμβάνομαι στους τρέχοντες κολοσσούς της λογοτεχνίας. Δεν παραληρώ για τα αποδεκτά «πολιτικώς ορθά» και de facto απυρόβλητα μείζονα θέματα.
  Με τέτοιον χαρακτήρα πώς να αναλάβω μια Μαρινέλλα, με την οποία ναι μεν μας συνδέουν μερικές ενδιαφέρουσες δεκαετίες, αλλά δεν θα μου προέκυπταν φωτοστέφανα και θαυμαστικές κορόνες για τον μελωδικό κόσμο της νύχτας.
  «Ξέρετε, εγώ…». Έφερνα αντιρρήσεις, ξέροντας τον χαρακτήρα μου. Η άλλη πλευρά επέμενε: «Κάνετε λάθος…». «Μα είμαι ολόκληρος ένα κινούμενο λάθος», απαντούσα. Τελικά, ο βιογράφος «εάλω»…
  «Εσύ με ξέρεις» ― η Μαρινέλλα.
  «Εγώ σ' αγαπώ, αλλά φοβάμαι ότι εσύ δεν με ξέρεις», απαντούσα.
  Τσούλησε ένα διάστημα με «σε ξέρω», «δεν με ξέρεις», ώσπου να το πάρουμε απόφαση και να ξεκινήσουν τα μεσημεριανά συμπόσια εις μνήμην του Πλάτωνα και άλλων συγγενών ανάλογων συμποσιακών εμπειριών.
  Έτσι προχωρήσαμε, φωτίζοντας με μεσημβρινό φως νύχτες ή και μέρες μιας ζωής από χώμα, φωνή, έρωτα, μόχθο και πολλή αγάπη. Κι έγινε ένα βιβλίο που, χωρίς να είναι a priori βιογραφία, άρχισε να μοιάζει με μυθιστόρημα δικό μου.
  Γ. Ξ.
  
  
  Ό,τι αγαπώ και ψιθυρίζω είναι αυτό το λίγο που γνωρίζω...

  Voir livre

• 

  Στην καρδιά της θάλασσας

  Julie Garwood

  • 0
  • 0
  • 0

  Λογοδοσμένη από παιδί, η Σάρα Γουίντσεστερ μεγάλωσε γεμάτη προσμονή για την ημέρα που ο σύζυγός της, ο Νέιθαν, μαρκήσιος του Σεντ Τζέιμς,
  θα επιστρέψει για να διεκδικήσει την καρδιά της. Με μια αφοπλιστική αθωότητα, αγνοεί την προαιώνια αντιπαλότητα μεταξύ των οικογενειών τους και είναι εντελώς ανυποψίαστη για το παρελθόν του Νέιθαν ως διαβόητου πειρατή με το παρατσούκλι «Παγανιστής». Ο άντρας που στέκεται τώρα μπροστά της είναι αινιγματικός, αλαζόνας και ακαταμάχητα όμορφος, ένας ευγενής-πολεμιστής του οποίου το τρυφερό άγγιγμα ξυπνάει μέσα της ανεξερεύνητα συναισθήματα.
  Ο Νέιθαν, από την πλευρά του, που δεν έχει δώσει ποτέ την καρδιά του σε καμία γυναίκα, αρχικά εκνευρίζεται, αλλά πολύ σύντομα γοητεύεται από τον γλυκό, ανυπότακτο χαρακτήρα της Σάρα. Στη διάρκεια του ταξιδιού τους με το πλοίο του, το «Γεράκι της Θάλασσας», εκείνη αποδεικνύεται γενναία, τολμηρή και αποφασισμένη να κερδίσει ολοκληρωτικά την καρδιά του. Όμως με την επιστροφή τους στην Αγγλία, η αγάπη της θα δοκιμαστεί σκληρά, καθώς μια μοχθηρή συνωμοσία απειλεί να τους χωρίσει. Με το μέλλον τους να διακυβεύεται, θα ανακαλύψουν το αληθινό πεπρωμένο του έρωτά τους… για πάντα!

  Voir livre

• 

  Κνουλπ

  Herman Hesse

  • 0
  • 0
  • 0

  Ο Κνουλπ, ένας γοητευτικός αλήτης, περιπλανιέται μένοντας εδώ κι εκεί σε φίλους που του προσφέρουν στέγη και τροφή. Δεν θέλει να βρει σταθερή δουλειά, δεν θέλει να δεθεί με κάποιον άνθρωπο ή τόπο. Θα εγκαταλείψει ακόμη και τον σύντροφο με τον οποίο περιπλανιούνται μαζί ένα καλοκαίρι, που ίσως να είναι ο ίδιος ο Χέρμαν Έσσε.
  Ο Κνουλπ είναι μια ύπαρξη μοναχική, αλλά χαρούμενη και αυτάρκης. Κάτω από τον ανάλαφρο χαρακτήρα των περιπετειών του, όμως, κρύβεται η αγωνία ότι η ελευθερία του μπορεί να μην αξίζει και πολλά, ίσως ακόμη και να είναι ανήθικη. Κι έρχεται η στιγμή που θα μάθει αν σπατάλησε τη ζωή του  ή αν αυτός ο ανέμελος βίος του πλάνητα πρόσφερε τελικά κάτι στους άλλους ανθρώπους…
  Ένα αγέραστο έργο για τη «νοσταλγία της ελευθερίας» από τον συγγραφέα του Σιντάρτα και του Ντέμιαν.
  
  
  «Η βράβευση του Έσσε […] τιμά ένα ποιητικό επίτευγμα που στο σύνολό του απεικονίζει τον αγώνα του καλού ανθρώπου που ακολουθεί την κλήση του με σπάνια πίστη».
  Από τη βράβευση του ΧΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ με το ΝΟΜΠΕΛ Λογοτεχνίας το 1946
  
  «Όσο οι άνθρωποι θα παλεύουν ανάμεσα στην ανάγκη να είναι ο εαυτός τους και τη δυσκολία να το  πετύχουν αυτό ο Έσσε θα παραμένει ζωντανός — πράγμα που είναι ακόμη καλύτερο, ίσως, από το να είσαι μεγάλος συγγραφέας».
  The New Yorker

  Voir livre

• 

  Μη με λησμόνει

  Κώστας Κρομμύδας

  • 0
  • 0
  • 0

  Βασισμένο σε αληθινή ιστορία
  
  Στο Παρίσι, μια γυναίκα με μυστηριώδες παρελθόν γράφει την τελευταία λέξη σε ένα γράμμα με άγνωστο παραλήπτη…
  Στην άκρη των ματιών της έχει περισσέψει ένα δάκρυ για τον μοναδικό άνθρωπο που βρέθηκε να την αγαπήσει. Έναν άνθρωπο που τον «σκότωσαν» γιατί ο έρωτάς τους θεωρήθηκε έγκλημα.
  Την ίδια ώρα, η Πέρσα στροβιλίζεται στη σκηνή με κλειστά τα μάτια. Το θυελλώδες χειροκρότημα του κόσμου την τραβάει από την έκσταση και την κάνει να τα ανοίξει. Ένας άγνωστος άντρας στην πρώτη σειρά την κοιτάζει μαγεμένος. Το βλέμμα του κλειδώνει στο δικό της. Ο νεαρός φωτογράφος Κωνσταντίνος αισθάνεται ότι αντικρίζει μια αρχαία θεά. Και η Πέρσα νιώθει ότι μόλις συνάντησε το πεπρωμένο που έψαχνε χρόνια.
  Ένας φωτεινός δρόμος ανοίγει. Μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται περνώντας από τα Γιάννενα, το Γαλαξίδι και την Πάτμο. Ένα μικρό μπλε λουλούδι σε ένα γράμμα κρύβει το μεγάλο μυστικό.
  
  Πόσο μπορεί κανείς το παρελθόν να λησμονήσει…
  
  Μη με λησμόνει: Άγριο λουλούδι, που ανθίζει μόλις ο χειμώνας φύγει. Μεταξύ άλλων, συμβολίζει τη δύναμη της μνήμης, του έρωτα και της αληθινής αγάπης.
  
  Aναθεωρημένη έκδοση με σημείωμα του συγγραφέα στην αρχή και επιπρόσθετο κεφάλαιο στο τέλος του βιβλίου για το πως ξεκίνησε η ιστορία της πρωταγωνίστριας Μελέκ πριν από πολλά χρόνια.

  Voir livre

• 

  Στον ίσκιο των πουλιών

  Γιάννης Ξανθούλης

  • 0
  • 0
  • 0

  Λένε πως ο κατήφορος έχει μόνο αρχή.
  Λένε πως, όταν φτάσεις ως την άκρη του γκρεμού και δώσεις τη βουτιά, φταίει το κεφάλι σου που δεν σε κράτησε.
  Και στο τέλος, αν κάποιος άλλος σου κατάφερε την τελική σπρωξιά, δικός σου καλεσμένος ήταν. Παρεάκι σου.
  Μόνο που, όποιοι τα κηρύττουν όλ' αυτά, δεν είδαν ποτέ
  τη θέα από την τελευταία πέτρα του γκρεμού.
  Βαδίζουν πάντα επί του ασφαλούς.
  Και το κακό μ' αυτούς είναι πως συνήθως έχουν δίκιο. Διαθέτουν ατσάλινα επιχειρήματα.
  Στο τέλος, σου γανώνουν το μυαλό.
  Όμως… αν έφτασες ως εκεί… λέμε· αν… αν έφτασες ως εκεί γιατί βιαζόσουνα να μάθεις τι γίνεται πιο κάτω;
  Αν είχες πάρει φόρα, γιατί φοβόσουνα μη στήσεις την αγάπη; Αν στο ίσιωμα, που γνώρισες τα κολλητάρια σου, σου χάρισαν το ρούχο της άνοιξης και σε ξελόγιασαν; Κι εσύ, πάλι… Ήταν ανάγκη να το φορέσεις κατάσαρκα και να πετάξεις, σαν ηλίθιος, τη στολή παραλλαγής που σου 'ραψε η μάνα σου; Λέμε κι εμείς… Διάφορα. Μόνο οι άλλοι θα λένε; Σίγουρα, πάντως, την ώρα της πτώσης έβγαλες μια δυνατή φωνή: «Αγάπη!» κραύγασες. «Αγάπη!» Οι πάντες ορκίζονται πως δεν σ' άκουσαν. Τι φταις εσύ αν δεν βρέθηκε κάποιος να σου έχει πει πως κι η αγάπη, όταν γίνεται κραυγή, τρομάζει…

  Voir livre