Outros livros que poderiam interessá-lo

• 

  Διάλυσέ με

  Tahereh Mafi

  • 0
  • 0
  • 0

  Η Τζούλιετ δεν έχει αγγίξει κανέναν εδώ και 264 ημέρες ακριβώς. Το άγγιγμά της είναι τοξικό και θανατηφόρο. Σε όλη της τη ζωή δεν έκανε τίποτα άλλο από το να προσπαθεί να συμπεριφέρεται αθόρυβα, να παραμένει στο περιθώριο ώστε να μην πληγώνει τους ανθρώπους.
  Ένας ολόκληρος κόσμος καταρρέει…
  Οι ασθένειες θερίζουν τον πληθυσμό, η τροφή έχει γίνει δυσεύρετη, τα πουλιά δεν πετούν πια και τα σύννεφα έχουν λάθος χρώμα.
  Κανείς δεν ασχολείται με το δεκαεφτάχρονο κορίτσι. Παραμένει σε ένα κλουβί με απόφαση της Νέας Διακυβέρνησης.
  Τώρα όμως που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν και οι επιζώντες μιλάνε για πόλεμο, η Νέα Διακυβέρνηση αναθεωρεί: Ίσως η Τζούλιετ να είναι κάτι περισσότερο από μια βασανισμένη ψυχή μέσα σε ένα δηλητηριώδες σώμα. Ίσως είναι ακριβώς αυτό που χρειάζονται τη δεδομένη στιγμή.
  Η Τζούλιετ καλείται να κάνει μια επιλογή: Να είναι το όπλο. Ή ο πολεμιστής.
  Μια απόλυτα εθιστική ιστορία, όπου η φαντασία μπλέκεται με το μυστήριο και τον ρομαντισμό. Μια ιστορία που σε αφήνει με τις αισθήσεις οξυμένες και την ανάσα κομμένη.
  
  «Το μόνο που ήθελα ήταν να απλώσω το χέρι και να αγγίξω έναν άλλο άνθρωπο όχι μόνο με τα χέρια μου αλλά με την καρδιά μου».
  
  «Η Mafi συνδυάζει το ψυχολογικό στοιχείο με ένα παιχνίδι δράσης-περιπέτειας στο ντεμπούτο της στην εφηβική λογοτεχνία. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα από μια συγγραφέα που δεν φοβάται να ρισκάρει».
  Publishers Weekly
  
  «Οι σκηνές δράσης με γρήγορο ρυθμό μεταδίδουν έντονα την αίσθηση του επικείμενου κινδύνου… Εν μέρει μια ιστορία που μας προειδοποιεί για το μέλλον, εν μέρει μια ζουμερή ιστορία αγάπης, θα αρέσει στους λάτρεις της δράσης και της περιπέτειας».
  Kirkus Reviews
  
  «Ευρηματικές πινελιές κινούν την ιστορία, όπως οι διαγραμμένες προτάσεις που αποκαλύπτουν τις εσωτερικές σκέψεις της Τζούλιετ. Τα τελευταία κεφάλαια αφήνουν τους Τζούλιετ, Άνταμ και Γουόρνερ καλά προετοιμασμένους για τον δεύτερο γύρο».
  Booklist

  Ver livro

• 

  Τέταρτη Πτέρυγα (χαρτόδετο) -...

  Rebecca Yarros

  • 0
  • 0
  • 0

  Ένας δράκος δίχως ιππέα είναι τραγωδία.
  Ένας ιππέας δίχως δράκο είναι νεκρός.
  ΑΡΘΡΟ ΕΝΑ, ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΝΑ, Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΩΝ ΙΠΠΕΩΝ
  
  
  «Υπάρχει κανένας άλλος που θέλει να αλλάξει γνώμη;» φωνάζει ο Ζέιντεν κοιτάζοντας τους υπόλοιπους δόκιμους με το ίδιο μοχθηρό βλέμμα που έχει ο μπλε δράκος πίσω του. «Όχι; Τέλεια. Περίπου οι μισοί από εσάς θα είστε νεκροί μέχρι το επόμενο καλοκαίρι».
  
  Όλοι στον σχηματισμό είναι σιωπηλοί και μόνο κάτι πνιχτοί λυγμοί ακούγονται αριστερά μου.
  
  «Το ένα τρίτο από σας θα έχει πεθάνει το δεύτερο έτος και άλλοι τόσοι το τρίτο. Εδώ κανείς δεν νοιάζεται για το ποια είναι η μαμά ή ο μπαμπάς σας. Ακόμα και ο δεύτερος γιος του βασιλιά Τάουρι πέθανε στη διάρκεια της Επιλογής. Επομένως για πείτε μου πάλι: Νιώθετε αήττητοι τώρα που καταφέρατε να φτάσετε στο Τεταρτημόριο των Ιππέων; Νιώθετε άφθαρτοι; Νιώθετε πως είστε στην ελίτ;»
  
  Κανείς δεν ζητωκραυγάζει τώρα.
  
  Με χτυπάει ακόμα ένα καυτό κύμα, αυτή τη φορά κατευθείαν στο πρόσωπο και σφίγγομαι ολόκληρη στην αποτέφρωση που με περιμένει. Όμως δεν είναι φλόγες… είναι απλώς ατμός που τινάζει προς τα πίσω τις πλεξούδες της Ριάνον καθώς οι δράκοι ξεφυσούν ταυτόχρονα. Το παντελόνι του πρωτοετούς μπροστά μου μαυρίζει,
  το χρώμα απλώνεται στα πόδια του. Θέλουν να τους φοβόμαστε. Τα κατάφεραν. «Διότι γι' αυτούς δεν είστε ούτε άφθαρτοι ούτε κάτι το ιδιαίτερο».  Ο Ζέιντεν δείχνει τον μπλε δράκο και σκύβει λίγο μπροστά κοιτώντας μας στα μάτια σαν να θέλει να μας πει κάποιο μυστικό. «Γι' αυτούς, είστε απλώς θήραμα».
  
  
  
  
  Γνωρίστε τον βάρβαρο και ελίτ κόσμο της στρατιωτικής σχολής για ιππείς δράκων στο best seller βιβλίο της Rebecca Yarros.
  
  Η εικοσάχρονη Βάιολετ Σόρενγκεϊλ υπό κανονικές συνθήκες θα έμπαινε στο Τεταρτημόριο των Γραφέων και θα ζούσε μια ήσυχη ζωή παρέα με τα βιβλία της. Τώρα, η διοικητής στρατηγός –και σκληρόκαρδη μητέρα της– έχει διατάξει τη Βάιολετ να ακολουθήσει τους εκατοντάδες υποψηφίους που λαχταρούν να γίνουν η ελίτ του Ναβάρ… αφού πρώτα γίνουν ιππείς δράκων.
  Επειδή όμως είναι η πιο μικροκαμωμένη απ' όλους και το σώμα της είναι εύθραυστο, ο θάνατος φαντάζει μόνο μια ανάσα μακριά…
  Αφενός, διότι οι δράκοι δεν συνδέονται με «εύθραυστους» ανθρώπους. Αντίθετα, τους αποτεφρώνουν.

  Ver livro

• 

  Ο σκληρόκαρδος πρίγκιπας

  Holly Black

  • 0
  • 0
  • 0

  ΑΚΟΝΙΣΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΣΟΥ.
  ΦΥΛΑΞΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.
  
  Η Τζουντ ήταν επτά ετών όταν δολοφονήθηκαν οι γονείς της και αυτή με τις δύο αδελφές της πήγαν χωρίς τη θέλησή τους να ζήσουν στη Νεραϊδοχώρα. Δέκα χρόνια αργότερα, το μόνο που επιθυμεί είναι να ανήκει εκεί, παρόλο που είναι θνητή. Πολλά όμως από τα πλάσματα του αλλόκοσμου μισούν τους θνητούς. Και περισσότερο από όλους, ο πρίγκιπας Κάρνταν. Για να κερδίσει μια θέση στην Αυλή, πρέπει να τον αψηφήσει και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Η Τζουντ μπλέκεται όλο και περισσότερο στις μηχανορραφίες και τις απάτες του παλατιού, και ανακαλύπτει τη σημασία της πραγματικής δύναμης. Καθώς όμως η προδοσία απειλεί να πνίξει στη βία τη Μεγάλη Αυλή, η Τζουντ θα χρειαστεί να κάνει μια επικίνδυνη συμμαχία για να σώσει τις αδελφές της και την ίδια τη Νεραϊδοχώρα.
  
  Το πρώτο βιβλίο της εκπληκτικής τριλογίας γεμάτο ανατροπές και μαγεία!

  Ver livro

• 

  Χωρίς έρωτα - Δώσε στη φιλία τη...

  Alice Oseman

  • 0
  • 0
  • 0

  Άρχισα να βλέπω καθαρά. Δεν είχα φάει ποτέ σκάλωμα με κάποιον· Ούτε με αγόρια, ούτε με κορίτσια, ούτε με κανέναν.
  
  Η Τζόρτζια δεν έχει ερωτευτεί ποτέ, δεν έχει ποτέ φιλήσει κανέναν ούτε καν έχει νιώσει να γουστάρει κάποιον. Ξεκινώντας το πανεπιστήμιο, πιστεύει ότι έχει έρθει η ώρα να βρει τον έρωτα. Όταν όμως οι πράξεις της προκαλούν χάος ανάμεσα στους φίλους της, αναρωτιέται γιατί οι ρομαντικές καταστάσεις μοιάζουν να είναι τόσο εύκολες για κάποιους ανθρώπους, αλλά όχι για την ίδια. Με νέους όρους να φτάνουν στ' αφτιά της –ασέξουαλ, αρομαντική– η Τζόρτζια είναι πιο αβέβαιη από ποτέ για τα συναισθήματά της.  Είναι καταδικασμένη να μείνει χωρίς έρωτα; Αναζητούσε εξαρχής μια λάθος σχέση;
  
  Μια ιστορία ταυτότητας και αποδοχής του εαυτού, γεμάτη ζεστασιά και χιούμορ, όπου η Τζόρτζια και οι φίλοι της ανακαλύπτουν ότι η πραγματική αγάπη δεν περιορίζεται στον έρωτα.

  Ver livro

• 

  Ο Ανήφορος

  Κώστας Κρομμύδας

  • 0
  • 0
  • 0

  Σκλάβοι γεννηθήκαμε και πολεμούμε όλη μας τη ζωή να γίνουμε ελεύτεροι.
  
  Στα μέσα της δεκαετίας του '40, αμέσως μετά τον Ζορμπά, ο Καζαντζά­κης γράφει τον Ανήφορο, ένα κείμενο εσωτερικό, που το διακρίνει μελαγχολία βαθιά και λυτρωτική.
  Η δράση του εκτυλίσσεται αμέ­­σως μετά τον πόλεμο, σε Κρήτη και Αγγλία. Ο Κοσμάς, έπειτα από απουσία είκοσι χρόνων και την ενεργή συμμετοχή του στον πόλεμο, επιστρέφει στην πατρίδα του, το Μεγάλο Κάστρο, μαζί με την Εβραία γυναίκα του, τη Νοεμή, η οποία κουβαλάει την πανανθρώπινη μνήμη του Ολοκαυτώματος, και μαζί της την ερώτηση για την αξία της ζωής.
  Έχουν περάσει μόλις μερικές μέρες από τον θάνατο του πατέρα του κι η Κρήτη μετράει τις πληγές της αναβιώνοντας προσωπικές ιστορίες θάρρους και πόνου.
  Ο άνθρωπος που βγαί­­νει από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να στοχαστεί, ένας άνθρωπος που δεν έχει σωθεί, που κινδυνεύει, και ο Κοσμάς μεταβαίνει στη μεταπολεμική Αγγλία για να τον σώσει. Το προσωπικό κόστος της επιλογής του είναι τεράστιο. Όμως αυτό είναι το χρέος, αυτός είναι ο ανήφορος που όλοι πρέπει να διαβούμε.
  Ο Ανήφορος, το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, είναι ένα κλασικό έργο που θέτει ερωτήματα που διαρκώς κατατρέχουν τον άνθρωπο· δεν αποτελεί απλώς μια πολύ μεγάλη λογοτεχνική στιγμή για τη χώρα μας αλλά και ένα πολιτιστικό γεγονός.
  
  «Δε με νοιάζει ο θάνατος», συλλογίζουνταν, «με νοιάζει η φθορά· αυτή εξευτελίζει τον άνθρωπο. Αυτήν πρέπει να νικήσω…» Είχε γεράσει η πολιτεία της παιδικής του ηλικίας και της νιότης, θρύβουνταν κι αυτή, άρχιζε να γίνεται κουρνιαχτός και να σκορπίζεται στον άνεμο. Μπορούσε άλλη πολιτεία να χτιστεί αποπάνω της μα δε θα 'ταν η δική του· θα ξαναγέμιζαν πάλι οι δρόμοι με νέους μα δε θα 'ταν η δική του νιότη… «Αγαπημένο Κάστρο», μουρμούριζε κοιτάζοντάς το με τρυφερότητα, «γεράσαμε...»

  Ver livro

• 

  Όλοι αγαπούν τα τραύματά τους

  Γιάννης Δενδρινός

  • 0
  • 0
  • 0

  Στα τελειώματα του εμφυλίου, κάπου στο Ιόνιο, ένα μικρό κορίτσι εμφανίζεται ξαφνικά στην πλατεία ενός χωριού. Κανείς δεν γνωρίζει από πού ήρθε, ενώ η ίδια αδυνατεί να τους βοηθήσει, καθώς δεν μπορεί να μιλήσει.
  Το χωριό την αγκαλιάζει. Της δίνει όνομα, ταυτότητα και οικογένεια. Ωστόσο, το μυστήριο της εμφάνισής της από το πουθενά παραμένει.
  Χρόνια μετά, στα μέσα της δεκαετίας του '80, επιβεβαιώ­νεται για μία ακόμη φορά ότι οι στροβιλισμοί μεταξύ του κακού και του τυχαίου μπορούν σε μια στιγμή μόνο να σαρώσουν τα λίγα ίχνη που αφήνει το πέρασμα κάποιων ανθρώπων από τη ζωή, σαν πατημασιές στην άμμο….
  
  «…Με τον καιρό γεννήσαμε μια νέα, δική μας γλώσ­σα, με επιδέξιες χειρονομίες, μορφασμούς και θρύμ­ματα φθόγγων, μια γλώσσα λιγότερο σπάταλη, έναν τόπο γαλάζιο, μακριά από τον θόρυβο της ζωής, που συναντιόμασταν οι τρεις μας μόνο. Εκείνη, ο Πέτρος κι εγώ. Υπήρχανε, όμως, στιγμές που τα μεγάλα της μάτια δείχνανε νερένια, και αυτό το θαμπό στο πρόσωπό της, σαν ένα μαγνάδι που την τύλιγε ολόγυρα, δεν έλεγε να εξαφανιστεί…»
  
  
  «Περπάταγα στον δρόμο κι ένιωθα τις λοξές ματιές όλων. Ενώ περίμενα τη συμπαράστασή τους, έγινα ο αποσυνάγωγος, ο σαλεμένος που δεν δίστασε να προσβάλει τα ιερά για τη χάρη μιας άγνωστης, μιας ξένης. Τελικά κατάλαβα ότι αυτό ήταν το συμφωνημένο τίμημα για να αποφύγω τα χειρότερα και το κυνήγι∙ να με θεωρήσουν ανισόρροπο, διαταραγμένο. Έπρεπε να διαλέξω, αφού έτσι ωμά το έθεσε ο ίδιος ο παπάς στην κυρία Ερμιόνη, προκειμένου να δικαιολογηθεί η συμπεριφορά μου και να αποκατασταθεί το κύρος του στη μικρή μας κοινωνία. Εάν δεν συμφωνούσα σε αυτή τη μεσολάβηση, η ζωή μου θα καταστρεφόταν. Και το δέχτηκα. Απλά πράγματα, στη ζωή πρέπει να επιλέγεις τη λιγότερο οδυνηρή εκδοχή της ήττας σου».

  Ver livro