Outros livros que poderiam interessá-lo

• 

  Σε απόσταση αναπνοής

  William Golding

  • 0
  • 0
  • 0

  Μετά το βραβευμένο με Booker Μύησις Ταξιδευτού, το συναρπαστικό ταξίδι ενηλικίωσης του Έντμουντ Τάλμποτ συνεχίζεται στο δεύτερο βιβλίο της τριλογίας Ως τα Πέρατα της Γης.
  
  Στα μισά του ταξιδιού προς την Αυστραλία το πλοίο όπου επιβαίνει ο νεαρός Έντμουντ καθηλώνεται από την τροπική νηνεμία. Η ζέστη, η ομίχλη και η ακινησία αρχίζουν να πειράζουν στα νεύρα πλήρωμα και επιβάτες, που αναγκάζονται να συμβιώσουν ο ένας δίπλα στον άλλο στον περιορισμένο χώρο του πλοίου. Και την ίδια στιγμή μια πηχτή μάζα από πράσινα φύκια σφιχταγκαλιάζει το ταλαιπωρημένο σκαρί…
  Ώσπου από την ομίχλη ξεπροβάλλει αργά ένα άλλο καράβι. Καθώς τα δυο πλοία πλευρίζουν το ένα το άλλο και μένουν ακίνητα μέσα στην απεραντοσύνη, αποφασίζεται να δοθεί ένας κοινός χορός. Και για τον  Έντμουντ έχει έρθει η στιγμή να γνωρίσει τον κεραυνοβόλο έρωτα στο πρόσωπο της όμορφης δεσποινίδας Μάριον Τσάμλεϊ…
  Πλήρωμα και επιβάτες στροβιλίζονται στους ρυθμούς του βαλς και του κοτιγιόν σε μια λαμπερή γιορτή, σαν να θέλουν να ξορκίσουν τον σκοτεινό βυθό, που απειλεί να τους ρουφήξει για πάντα…
  
  
  «Τα έργα του, με τη σαφήνεια της τέχνης της ρεαλιστικής αφήγησης και την ποικιλομορφία και την οικουμενικότητα του μύθου, φωτίζουν την ανθρώπινη κατάσταση στον σημερινό κόσμο».
  Από το σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας για τη βράβευση του William Golding με το Νόμπελ το 1983.

  Ver livro

• 

  Στον ίσκιο των πουλιών

  Γιάννης Ξανθούλης

  • 0
  • 0
  • 0

  Λένε πως ο κατήφορος έχει μόνο αρχή.
  Λένε πως, όταν φτάσεις ως την άκρη του γκρεμού και δώσεις τη βουτιά, φταίει το κεφάλι σου που δεν σε κράτησε.
  Και στο τέλος, αν κάποιος άλλος σου κατάφερε την τελική σπρωξιά, δικός σου καλεσμένος ήταν. Παρεάκι σου.
  Μόνο που, όποιοι τα κηρύττουν όλ' αυτά, δεν είδαν ποτέ
  τη θέα από την τελευταία πέτρα του γκρεμού.
  Βαδίζουν πάντα επί του ασφαλούς.
  Και το κακό μ' αυτούς είναι πως συνήθως έχουν δίκιο. Διαθέτουν ατσάλινα επιχειρήματα.
  Στο τέλος, σου γανώνουν το μυαλό.
  Όμως… αν έφτασες ως εκεί… λέμε· αν… αν έφτασες ως εκεί γιατί βιαζόσουνα να μάθεις τι γίνεται πιο κάτω;
  Αν είχες πάρει φόρα, γιατί φοβόσουνα μη στήσεις την αγάπη; Αν στο ίσιωμα, που γνώρισες τα κολλητάρια σου, σου χάρισαν το ρούχο της άνοιξης και σε ξελόγιασαν; Κι εσύ, πάλι… Ήταν ανάγκη να το φορέσεις κατάσαρκα και να πετάξεις, σαν ηλίθιος, τη στολή παραλλαγής που σου 'ραψε η μάνα σου; Λέμε κι εμείς… Διάφορα. Μόνο οι άλλοι θα λένε; Σίγουρα, πάντως, την ώρα της πτώσης έβγαλες μια δυνατή φωνή: «Αγάπη!» κραύγασες. «Αγάπη!» Οι πάντες ορκίζονται πως δεν σ' άκουσαν. Τι φταις εσύ αν δεν βρέθηκε κάποιος να σου έχει πει πως κι η αγάπη, όταν γίνεται κραυγή, τρομάζει…

  Ver livro

• 

  Νίκος Καζαντζάκης ο ασυμβίβαστος

  Κώστας Κρομμύδας

  • 0
  • 0
  • 0

  Για να ζωντανέψω τον αγαπημένον Ίσκιο, ανηφορίζω αντίθετα στο ρέμα.
  «Όσο περισσότερο Σας αγαπώ, τόσο περισσότερο ο κόσμος μου είναι άχρηστος και δεν τον έχω ανάγκη· γιατί μπορώ να τον αντικαταστήσω μ' έναν άλλο, πιο καλό, πιο θερμό, πιο απλό, όπως θα δημιουργούσα κι όλη μου τη ζωή, αν εγώ ήμουν ο Πλάστης», γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης στην επί τριάντα χρόνια σύντροφό του Ελένη Καζαντζάκη, που του στάθηκε φίλη, σύζυγος, συμπαραστάτρια, βοηθός και συνοδοιπόρος.
  Η ίδια σημειώνει πως στο βιβλίο της αυτό ούτε προσπαθεί να του πλέξει το εγκώμιο ούτε να τον μαυρίσει. Η ζωή, λέει, δίπλα του δεν ήταν πάντα εύκολη, όμως ο Νίκος Καζαντζάκης ποτέ δεν επέβαλε τον εαυτό του στους άλλους. Πάντοτε επέλεγε την ελευθερία και αρνιόταν τον συμβιβασμό.  Η συμβίωσή τους ήταν μια αέναη ευλογία, καθώς η Ελένη ωρίμασε δίπλα του, τον αγάπησε. Της πρόσφερε αγάπη, εμπιστοσύνη, χιούμορ, γέλιο, βουνά και δάση, κάμπους και θάλασσες, μακρινά ταξίδια, κρητικές ιστορίες κι αφρικανικά παραμύθια και την τέλεια γύμνια του μπρος στον θεό του.
  Ο Ασυμβίβαστος, αντλώντας υλικό από τις αναμνήσεις, τις επιστολές, τα σημειωματάρια και τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη, είναι όχι απλώς η βιογραφία του, αλλά μια εξιστόρηση για τα χρόνια της Αίγινας με την πείνα της Κατοχής, τις συγκινήσεις και την αδιάκοπη δουλειά, τα χρόνια της Αντίμπ με τις αντιδράσεις συνάμα με τη δημιουργική ευφορία, όλων των ειδών τις αναζητήσεις, περιστάσεις δραματικές, τα ταξίδια, που σφυρηλάτησαν την απόλυτη ενότητα και ταύτιση ανάμεσα στον σκληροτράχηλο κοσμογυρισμένο μονιά και την εύθραυστη αλλά και θαρραλέα Αθηναία, που τον συντρόφεψε με πίστη στη ζωή και έγινε μετά τον θάνατό του ζωντανή προέκταση και ­επιβίωσή του.
  «Και να με τώρα να γράφω βιβλίο. Όχι μυθιστόρημα, αυτό θα 'ταν πολύ εύκολο. Να σε περιγράψω, να σε στριμώξω, να σε καρφώσω με μια χρυσή καρφίτσα, όπως καρφώνουμε τις πεταλούδες. Κι η καρδιά μου να σηκώνει επανάσταση. Γιατί πολύ αγαπώ τις πεταλούδες και μου αρέσει να τις φαντάζουμαι να πετούν αλαφριές κι άπιαστες πάνω από τα κεφάλια μας».

  Ver livro

• 

  Και ο Θεός βοηθός

  Jean-Michel Guenassia

  • 0
  • 0
  • 0

  «Δεν επιλέγουμε τίποτα, βαδίζουμε απλώς στον χαραγμένο δρόμο, εκπληρώνουμε πάντα αυτό που ήδη είμαστε».
  
  Μέσα στην ευφορία ενός κόσμου που πρέπει να ξαναχτιστεί, το 1924, η Ιρέν γνωρίζει τον Ζορζ. Εκείνη είναι σερβιτόρα, αυτός ξυλουργός στα κινηματογραφικά στούντιο και μοιάζει στον Ροδόλφο Βαλεντίνο. Ένα βαλς στις όχθες του Μάρνη είναι αρκετό για να ερωτευτούν.
  Το πρώτο τους παιδί, η Αρλέν, γίνεται μέλος μιας μαγικής παρέας καθώς μεγαλώνει. Ο Ντανιέλ και τα δίδυμα, ο Τομά με τη Μαρί, είναι αχώριστοι με την Αρλέν, κι ας μην προέρχεται σαν κι αυτούς από πλούσια οικογένεια. Παρά την ταπεινή καταγωγή της, η Αρλέν θα προσπαθήσει να γίνει μία από τις πρώτες μηχανικούς στη Γαλλία – ένας δρόμος δύσκολος που θα απαιτήσει να θυσιάσει πολλά…
  
  Συνυφαίνοντας άτυχους έρωτες, ξεχασμένες υποσχέσεις και παιχνίδια της μοίρας στο φόντο κοινωνικών και πολιτικών ανατροπών, ο Guenassia συνθέτει στο Και ο Θεός βοηθός το έπος ενός αιώνα – και μιας γενιάς που προσπάθησε να ονειρευτεί από πόλεμο σε πόλεμο, και είδε τις φιλοδοξίες της να πραγματοποιούνται ή να συνθλίβονται στο πέρασμα της Ιστορίας.

  Ver livro

• 

  Μην ξεχνάς να με θυμάσαι

  Colleen Hoover

  • 0
  • 0
  • 0

  ΠΟΤΕ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ…
  ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ…
  ΑΠΛΩΣ ΘΥΜΗΣΟΥ…
  Η Τσάρλι Γουίνγουντ και ο Σάιλας Νας ήταν κολλητοί από όταν θυμούνταν τους εαυτούς τους. Στην εφηβεία ερωτεύτηκαν. Και ξαφνικά ένα πρωινό έγιναν δύο άγνωστοι;
  Το πρώτο τους φιλί, ο πρώτος τους καβγάς, η στιγμή που κοιτάχτηκαν στα μάτια με έρωτα… Όλες οι αναμνήσεις τους σκορπίστηκαν στον αέρα. Σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
  Τώρα η Τσάρλι και ο Σάιλας πρέπει να δουλέψουν μαζί για να αποκαλύψουν την αλήθεια για το τι τους συνέβη και γιατί. Αλλά όσο περισσότερα μαθαίνουν για το ζευγάρι που ήταν κάποτε, όλο και περισσότερα ερωτήματα προκύπτουν για το πώς βρέθηκαν εκεί.
  Το να ξεχνάς είναι τρομακτικό, αλλά μερικές φορές είναι πιο τρομακτικό να θυμάσαι.

  Ver livro

• 

  Λεωφόρος Λίνκολν

  Amor Towles

  • 0
  • 0
  • 0

  Τον Ιούνιο του 1954 ο δεκαοκτάχρονος Έμετ Γουάτσον επιστρέφει με το αυτοκίνητο των φυλακών στο σπίτι του στη Νεμπράσκα, αφού εξέτισε ποινή δεκαπέντε μηνών για φόνο εξ αμελείας. Έχει χάσει από καιρό τη μητέρα του, ο πατέρας του έχει πεθάνει πρόσφατα και το οικογενειακό αγρόκτημα έχει κατασχεθεί από την τράπεζα. Ο Έμετ σχεδιάζει να πάρει τον οκτάχρονο αδελφό του, τον Μπίλι, και να τραβήξουν κατά την Καλιφόρνια για να φτιάξουν τη ζωή τους από την αρχή.
  
  Όταν όμως το αυτοκίνητο φεύγει, ο Έμετ ανακαλύπτει ότι δύο συγκρατούμενοί του από το αγροτικό αναμορφωτήριο –ο αποφασιστικός, χαρισματικός Ντάτσες και ο απλοϊκός, χαμένος στον κόσμο του Γούλι– είχαν τρυπώσει στο πορτμπαγκάζ. Οι δυο τους έχουν σκαρφιστεί ένα εντελώς διαφορετικό πλάνο για το μέλλον του Έμετ – ένα σχέδιο που θα οδηγήσει και τους τέσσερις σε ένα μοιραίο ταξίδι προς την αντίθετη κατεύθυνση: προς την πόλη της Νέας Υόρκης.
  
  Με πλοκή που απλώνεται σε διάστημα δέκα ημερών, το τρίτο μυθιστόρημα του Towles αποτελεί μια πολυεπίπεδη περιπέτεια αυτοανακάλυψης, γεμάτη ετερόκλητους χαρακτήρες, από περιπλανώμενους που ζουν μέρα με τη μέρα ακολουθώντας τις γραμμές του τρένου και πληθωρικούς αρτίστες του βαριετέ μέχρι αριστοκράτες του Άπερ Ιστ Σάιντ. Ένα συναρπαστικό, απολαυστικό ταξίδι· ένα μυθιστόρημα ζωντανό, χειμαρρώδες και συγκινητικό.
  
  
  «Το τρίτο μυθιστόρημα του Towles είναι ακόμα πιο απολαυστικό από το πολυσυζητημένο Ένας τζέντλεμαν στη Μόσχα... Η Λεωφόρος Λίνκολν, ένα εκπληκτικό μείγμα γλυκύτητας και ζόφου, είναι γεμάτη αποκαλύψεις για τον αμερικανικό μύθο, την τέχνη της αφήγησης και την ακατανίκητη δύναμη της Ιστορίας. Μια συναρπαστική ξενάγηση στον αμερικανικό τρόπο ζωής».
  Kirkus
  
  «Ένα βιβλίο πραγματικό διαμάντι! Κάθε χαρακτήρας ένα πολύτιμο πετράδι, κάθε τόπος μια ολοζώντανη εικόνα. Μια περίτεχνη και συγκινητική εξιστόρηση των ταξιδιών και της απροσδόκητης τροπής που μπορεί να πάρουν – και ο Towles έχει τον μαγικό τρόπο να τα κάνει όλα να φαίνονται τόσο αβίαστα κι ανεπιτήδευτα. Αμέσως μόλις το τελείωσα ήθελα να το ξαναδιαβάσω!»
  Tana French
  
  «Εξαίσιο!  Ο Towles είναι κορυφαίος αφηγητής. Μη χάσετε αυτό το μοναδικό στο είδος του μυθιστόρημα».

  Ver livro