Maison d'édition: Ktoczyta.pl
„Mąż i żona” to sztuka, która swego czasu naraziła Aleksandra Fredrę na zarzut niemoralności. Autor z lubością opisuje przemyślne intrygi i miłosne trójkąty, które wiele mówią o jego bohaterach.
Dobra, bez zbędnego pieprzenia. Mam na imię Monika i chcę Wam opowiedzieć krótką historię mojego życia. Obiecuję, że będzie śmiech, łzy i dobry seks (słaby niestety też). Podzielę się z Wami przemyśleniami i najbardziej intymnymi chwilami. Jako mężatka po trzydziestce zdałam sobie sprawę, że muszę w końcu coś zmienić, bo tak naprawdę nie jestem zadowolona z życia. Pracę mam spoko, ale szef jest odrażającym dupkiem i lubi często sypać obleśnymi tekstami. Mój specyficzny mąż przejawia dość dziwny fetysz, o którym przeczytacie później. Jedyne, czego możecie mi pozazdrościć, to przyjaciółki, z którymi nie sposób się nudzić.Mam do Was jedną prośbę. Nie dawajcie tej książki do przeczytania swoim facetom – niech lepiej nie wiedzą, co tak naprawdę o nich myślimy…Monika P.Voir livre
Płamen Siwow (ur. 1970) – bułgarski poeta, publicysta, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów piosenek, członek zespołu muzycznego Toczka BG. Wiele z jego tekstów funkcjonuje przede wszystkim jako piosenki, wykonywane zarówno przez grupę Toczka BG, jak również solowo. Tematyka jego utworów jest różnorodna – opiewa piękno przyrody, zagłębia się w świat ludzkich emocji, przeżyć, prowokuje, stawia egzystencjalne pytania. Znaleźć można w niej odniesienia biblijne, uniwersalne w swoim przesłaniu, jak również obrazy z otaczającej nas, nieraz brutalnej i smutnej współczesności. „Przeczucie” to pierwszy wybór wierszy autora w języku polskim.Voir livre
Adaptacja bachicznego mitu o początkach kultu Dionizosa oraz sprzeciwie, jaki wywołał wśród mieszkańców Hellady. Skupia się na ostatnich, a zarazem najbardziej dramatycznych wydarzeniach boskiego mitu – od pochwycenia Dionizosa, aż do śmierci króla Teb Penteusza, która nastąpiła w wyniku sprzeciwu wobec nowo powstałych praktyk burzących stary porządek. Wątek, który już wcześniej poruszył w swojej tragedii Ajschylos, wzbogacony został o zemstę Dionizosa na siostrach zmarłej matki, które podawały w wątpliwość jego boskie pochodzenie.Voir livre
Obserwowanie życia, przyglądanie się twarzom, wsłuchiwanie się w słowa, te wypowiedziane przez ludzi i te, które chciałoby się usłyszeć, tworzą rodzaj bardzo szczególnego ogólnego życiorysu, z którego czerpiemy dla siebie. Każdy z nas jest inny, niepowtarzalny jednak wszystkich łączy jedno, to że istnieliśmy, istniejemy i będziemy istnieć z nadzieją, że ktoś, kiedyś opowie naszą historię.„Życiorysy” to piąty tomik poetycki wydany przez Elę Walczak.Voir livre
Eurypides (gr. Εὐριπίδης) Dramatopisarz ateński, uważany za jednego z najwybitniejszychdramaturgów starożytnej Grecji.Z ponad 90 dzieł do naszych czasów przetrwało w całości 18, z innychpozostały tylko fragmenty.Charakterystyczną cechą jego twórczości było ukazanie mitologicznychbohaterów jako zwykłych ludzi postawionych w niezwykłych, tragicznychsytuacjach życiowych. Przypisuje się mu wielki wpływ na kierunekrozwoju teatru europejskiego, jako że podstawą fabuły swoich sztukuczynił splot namiętności bohaterów, ich miłości i nienawiści,powodujących, że ich działania prowadzą do nieuchronnej klęski.W swoich dziełach Eurypides ujmował się za pokrzywdzonymi, zwracałuwagę na los kobiet, a poglądy wygłaszane przez bohaterki jego sztukmogły szokować ówczesną konserwatywną opinię publiczną.Eurypides jest też autorem Cyklopa, jedynego zachowanego do dziśdramatu satyrowego (wczesnej odmiany komedii, w której komizm pojawiałsię dzięki chórowi satyrów, wywodzącemu się z obrzędów ku czciDionizosa). Sam autor kilkakrotnie został opisany w komediach, m.in.występuje jako jedna z postaci w trzech komediach Arystofanesa.Ostatnim, wydanym już po śmierci pisarza dziełem były Bachantki.Eurypides zmarł na dworze króla Macedonii, Archelaosa I, w Pelli.Dramatopisarz żył w czasach, gdy jego rodzinne miasto prowadziło wojnęze Spartą i nawiązywał do tego w swojej twórczości, nie dożył jednakklęski. Plutarch podaje, że Ateńczycy po przegranej bitwie zeSpartanami byli zmuszeni wymieniać teksty sztuk Eurypidesa na wodę iżywność i że Spartanie zrezygnowali ze zburzenia Aten, ponieważ byłyone ojczyzną tego dramatopisarza.Ur. ok. 480 p.n.e. na SalaminieZm. 406 p.n.e. w Pelli, stolicy MacedoniiNajważniejsze dzieła: Alkestis, Medea, Trojanki, Ifigenia w Taurydzie, Ifigenia w Aulidzie, Bachantki, CyklopVoir livre
Bolesław Leśmian Wybitny polski poeta, eseista, prozaik i tłumacz tworzący w Młodej Polsce i dwudziestoleciu międzywojennym. Pochodził ze spolszczonej inteligenckiej rodziny Lesmanów. Spokrewniony z A. Langem i J. Brzechwą. Ukończył studia prawnicze w Kijowie. Współtworzył »Chimerę« i Teatr Artystyczny w Warszawie. Jego poezję cechował symbolizm, sensualizm, mistycyzm, spirytyzm, zainteresowanie paranormalnością, postulowanie powrotu do natury (poeta jako „człowiek pierwotny”), poszukiwanie miejsca Boga w świecie, ale i egzystencjalne spory ze stwórcą. Nawiązywał do ludowości (tworząc neologizmy oraz własne mity i postaci), stylistycznie do baroku i romantyzmu, ideowo do filozofii Nietzschego i Bergsona. Mistrz wiersza sylabotonicznego. W 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury.Ur. 22 stycznia 1878 r. w WarszawieZm. 7 listopada 1937 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: zbiory wierszy: Sad rozstajny (1912), Łąka (1920), Napój cienisty (1936), Dziejba leśna (1938); zbiory baśni prozą: Klechdy sezamowe (1913), Przygody Sindbada Żeglarza (1913) i Klechdy polskieVoir livre
