D'autres livres qui pourraient vous intéresser

• 

  Η μοναξιά του Τοξότη

  Mia Sheridan

  • 0
  • 0
  • 0

  Ο Τρέιβις Χέιλ τα έχει όλα. Είναι διοικητής της Αστυνομίας στην ειδυλλιακή παραλίμνια πόλη Πέλιον και, παρόλο που το παρελθόν του ήταν γεμάτο ατυχείς επιλογές, το μέλλον του είναι πολλά υποσχόμενο.
  Ο δρόμος του διασταυρώνεται –εντελώς απροσδόκητα– με δυο νέους που ήρθαν πρόσφατα στην πόλη.
  Είναι τα αδέλφια Ίστον και Χέιβεν Τόρες.
  Με τραγικό τρόπο διαλύθηκε η ζωή τους στο Λος Άντζελες και αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν ένα μακρύ ταξίδι χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Βρίσκουν δουλειά στο Πέλιον και η Χέιβεν ελπίζει ότι η παραμονή τους εκεί θα αποδειχτεί αξέχαστη.
  Όταν όμως συναντά τον διοικητή της Αστυνομίας –έναν άντρα αλαζονικό με έντονη προσωπικότητα– και μαθαίνει για το σκανδαλώδες παράπτωμα του αδελφού της, υποθέτει ότι δεν θα έχουν μέλλον στην πόλη.
  Αισθήματα φιλίας ανθίζουν απρόσμενα μεταξύ τους και η Χέιβεν ανακαλύπτει πως ο Τρέιβις έχει πολλές διαφορετικές πτυχές. Προτού όμως το καταλάβουν, η φιλία ανατρέπεται, το πάθος καταστρέφει την τελειότητα και οι δύο διαπιστώνουν ότι μερικές φορές πρέπει να τα χάσεις όλα, για να βρεις αυτό που έχεις πραγματικά ανάγκη.

  Voir livre

• 

  Ο έρωτας είναι παιχνίδι μωρό μου

  Γιώργος Περαντωνάκης

  • 0
  • 0
  • 0

  Η ηρωίδα είναι μια από τις συνηθισμένες περιπτώσεις που έλαβε την πάγια εντολή να σπουδάσει, να γίνει ένα αξιοπρόσεχτο μέλος της αγέλης και, αν είναι δυνατόν, ο αρχηγός της.
  Όλα τα άλλα μοιάζανε μόνο με χάσιμο χρόνου. Κι έτσι βρέθηκε φοιτήτρια στα Εξάρχεια, στα μπαρ, στις καταλήψεις και στη γεμάτη ελπίδες εποχή για επανάσταση, να σπαταλάει τη μοναδική περιουσία του ανθρώπου:
  τον χρόνο.
  Μην ξέροντας προς τα πού να πορευτεί, κατευθύνθηκε προς έναν έρωτα, που τον λέγανε Βασίλη.
  Εκεί πάνω κούμπωσε όλες τις ελπίδες για τα δύσκολα ερωτήματα της ύπαρξης. Και ένα βράδυ, ανακατωμένη με τη μυρωδιά του δακρυγόνου και του τσιγάρου, άκουγε απαντήσεις από μια ξέμπαρκη, που πριν γίνει αστρολόγος έκανε πιάτσα στη Σόλωνος. «Άκου! Εσείς σε προηγούμενη ζωή ήσασταν αντρόγυνο».
  «Σ' αυτήν μπορείς να μου πεις τι είμαστε;» «Κάτσε, βρε παιδάκι μου, εδώ μάλλον πληρώνεις όσα του 'κανες τότε. Αυτός σε άλλη ζωή ήτανε πολύ πιστός κι εσύ πήγαινες με άλλους και τώρα σε ξεπληρώνει». «Σε ποια ζωή ήμασταν αντρόγυνο;» τη ρώτησε. «Α, πολύ παλιά». «Πόσο παλιά;» «Μπορεί και στην αρχαία Αίγυπτο». Το 'κανε εικόνα αυτή στην αρχαία Αίγυπτο να κουβαλάει φαΐ και ο Βασίλης μέσα στον ήλιο να χτίζει πυραμίδες. «Μωρέ, ας είχα εγώ τον Βασίλη σύζυγο πιστό κι ας ήταν και στην αρχαία Αίγυπτο κι ας ήμουνα τώρα μούμια!» Τόσο πολύ είχε καψουρευτεί.
  Όμως, σε μια ιδιαίτερη στροφή του χρόνου επαναστάτησε, από μέσα προς τα έξω, και όχι ανάποδα όπως πρόσταζε η ξεσηκωμένη γενιά της, και άρχισε να ξηλώνει τον παλιό της εαυτό που στριμώχτηκε στις προσδοκίες των άλλων.
  Κι ύστερα μεγάλωσε…
  Ίσως και να ωρίμασε, και σιγουρεύτηκε πως στη ζωή δεν υπάρχει χαμένος χρόνος. Όσο πάρει στον καθένα για να καταλάβει…
  
  Το βίωμα της ηρωίδας του βιβλίου δεν είναι αυτοβιογραφικό.
  Περιλαμβάνεται μέσα η συνισταμένη του ψυχισμού πολλών ατόμων της εποχής εκείνης και περιοχής. Ίσως και πολλών πιτσιρικάδων σε διάφορες γωνιές του κόσμου και του χρόνου…
  
  Σε αυτό το βιβλίο εντέλει εγώ δεν είμαι εγώ, αλλά όλα τα ταλαιπωρημένα πρόσωπα μιας γενιάς σε αναζήτηση της προσωπικής υπαρξιακής ταυτότητας και στο χάσιμο του πιο μεγάλου αληθινού ψέματος.
  Του Έρωτα.

  Voir livre

• 

  Κρασί από τα χείλη σου

  Κώστας Κρομμύδας

  • 0
  • 0
  • 0

  Η ζωή μετράει στιγμές. Στιγμές που περιμένεις, που προσμένεις. Στιγμές που φοβάσαι, που θυμάσαι. Στιγμές που φυλάς, κι άλλες που θέλεις να ξεχάσεις. Στιγμές που διαρκώς αλλάζουν και σε αλλάζουν. Στιγμές που πρέπει να αρπάξεις για να μη χαθούν στην αδυσώπητη δίνη του χρόνου. Γιατί αν έρθει εκείνη η στιγμή, η δική σου, και
  τη χάσεις, τη χάνεις για πάντα. Επειδή είναι βέβαιο πως δεν θα επιστρέψει.
  
  «Το βράδυ στις 11 θα είμαι στο κελάρι μας. Θέλω να σε δω μετά από τόσα χρόνια έστω και για λίγο…»
  
  Ένας έρωτας νεανικός ευδοκιμεί μέσα στην τρέλα  των συναισθημάτων και της νιότης κόντρα σε μια οικογενειακή διαμάχη. Ένα άσβεστο μίσος που καλλιεργείται χρόνια τώρα, αφήνοντας το σημάδι του από γενιά σε γενιά, έρχεται αντιμέτωπο με τα θέλω και τα πρέπει. Σχέσεις που δοκιμάζονται, δεσμοί αίματος που κλονίζονται. Μυστικά και γεγονότα
  που επηρεάζουν το σήμερα. Το παρελθόν έχει απλώσει τις ρίζες του βαθιά σε συνείδηση και πράξεις, όπως το αμπέλι απλώνει τις δικές του στο εύφορο έδαφος. Αλλά υπάρχουν δύο πράγματα που μεθούν τους ανθρώπους και αλλάζουν ριζικά τη ζωή τους: ο έρωτας και το κρασί...
  
  Μικρή περιγραφή: Ένας απαγορευμένος έρωτας, ένα κρυμμένο μυστικό και μια οικογενειακή κληρονομιά που κανείς τους δεν μπόρεσε να προβλέψει. Ο Κώστας Κρομμύδας μας ταξιδεύει με μια νέα ιστορία αγάπης με φόντο απέραντους αμπελώνες.

  Voir livre

• 

  Η φόνισσα των μυρμηγκιών

  Όλγα Τσαμούταλη

  • 0
  • 0
  • 0

  Η Διώνη, μια γυναίκα που συνδυάζει μια υψηλή θέση σε έναν Δημόσιο Οργανισμό και μια επιτυχημένη συγγραφική καριέρα, αποπειράται να αυτοκτονήσει. Σώζεται την τελευταία στιγμή χάρη στον σκύλο της και στην έγνοια της συναδέλφου και σπιτονοικοκυράς της, Γλυκερίας. Όταν η αστυνομία ανακοινώνει πως η παρολίγον αυτόχειρας είναι ύποπτη για φόνο, η Γλυκερία αποφασίζει να εισχωρήσει στα άδυτα του υπολογιστή της συγγραφέως για να αποδείξει πως η Διώνη δεν ήταν ικανή να βλάψει ούτε μυρμήγκι.
  Η επαφή της με τον άγνωστο κόσμο της φίλης της μοιάζει με κυνήγι θησαυρού. Μέσα απ' τα αδημοσίευτα κείμενά της και τα μυστικά που χρόνια ολόκληρα της έκρυβε η Διώνη, θα γνωρίσει τελικά τα τραύματα και τις άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα της. Οι αποκαλύψεις και οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη, καθώς σχηματίζεται το πορτρέτο ενός ανθρώπου που προσπαθεί να ισορροπήσει σε δυο κόντρα κόσμους και στους πολλαπλούς ρόλους που υπηρετεί.
  Πώς κράτησε αναλλοίωτο τον χαρακτήρα της αυτή η ιδιαίτερη, ασυμβίβαστη ύπαρξη στον γεμάτο ίντριγκες χώρο του Οργανισμού στον οποίο εργαζόταν; Πώς κράτησε την προσωπικότητά της αλώβητη σε ένα περιβάλλον που ισοπεδώνει τους αλλιώτικους; Κι εντέλει, τι αναγκάστηκε να κάνει όταν βεβήλωσαν τα ιερά και όσιά της;
  
  Ένα βιβλίο που αποκαλύπτει ότι η ζωή είναι η τέχνη του να εκφραζόμαστε και να αγαπάμε. …Η λογοτεχνία είναι αχάριστη και άπληστη. Δεν της αρκεί ένα κομμάτι απ' την ύπαρξή σου. Τη θέλει δική της ολόκληρη. Σε διεκδικεί και σε αρπάζει απ' όσους αγαπάς…
  … Εκείνη την ώρα κατάλαβα πως αυτό που ψάχνουμε τελικά στη ζωή δεν είναι ο έρωτας αυτός καθ' εαυτός, αλλά η ελπίδα να βρούμε μέσα απ' την απατηλή διαδικασία του τον συνοδοιπόρο εκείνον που θα αντέξει να αγαπήσει την ασκήμια μας και όχι την ομορφιά μας…

  Voir livre

• 

  Η άλλη Εδέμ

  Paul Harding

  • 0
  • 0
  • 0

  Το 1792, ο πρώην σκλάβος Μπέντζαμιν Χάνι και η Ιρλανδή γυναίκα του Πέισιενς εγκαθίστανται σ' ένα ερημονήσι απέναντι από τις ακτές του Μέιν. Ο Μπέντζαμιν φυτεύει μηλιές στο μικρό του νησάκι, όπου σιγά σιγά βρίσκουν καταφύγιο κι άλλοι άνθρωποι – μαύροι, ιθαγενείς, απόκληροι…
  Έναν αιώνα αργότερα, οι λιγοστοί απόγονοί τους ζουν στο νησί πάμ­πτωχοι και απομονωμένοι, αλλά τουλάχιστον μακριά από την εχθρότητα που τους περιμένει στην ενδοχώρα.
  Το καλοκαίρι του 1912, ένας ιδεαλιστής αλλά γεμάτος προκαταλήψεις ιεραπόστολος, που έρχεται να μορφώσει τα παιδιά του νησιού, τραβά την προσοχή των αρχών. Μια επιτροπή ειδικών καταφθάνει και κρίνει ότι η «εκφυλισμένη» κοινότητα πρέπει να διαλυθεί.
  Μόνο ο Ίθαν Χάνι, που διαθέτει ταλέντο στη ζωγραφική, ίσως έχει μια ευκαιρία να ξεφύγει, καθώς οι κάτοικοι απομακρύνονται με τη βία και στέλνονται σε ιδρύματα, ενώ τα σπίτια τους γκρεμίζονται για να μετατραπεί το νησί σε θέρετρο…
  
  Ένα συγκλονιστικό βιβλίο, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, για τις Εδέμ και τους Κατακλυσμούς που φτιάχνουν τις ανθρώπινες ιστορίες. Και τις Κιβωτούς που διασώζουν έστω την ανάμνησή τους.
  
  «Ένα μυθιστόρημα που είναι ταυτόχρονα συγκλονιστικό και στοχαστικό, ένας συνδυασμός χαρακτηριστικός του έργου του Harding».
  New York Times
  
  «Τα ταλέντα του Ηarding ξεδιπλώνονται πληρέστερα από ποτέ στην Άλλη Εδέμ… Το μυθιστόρημα εντυπωσιάζει ξανά και ξανά χάρη στο βάθος των προτάσεων του Harding, το αγγελικό τους φως που κόβει την ανάσα».
  The Guardian
  
  «Το τρίτο μυθιστόρημα του Harding εξετάζει μια φοβερή στιγμή στην ιστορία του Μέιν… Ένα μικρό βιβλίο που κουβαλάει το βάρος της Ιστορίας. Μια συγκινητική αφήγηση για την κοινότητα και τον εκτοπισμό».
  Kirkus
  
  «Ο Harding επιδεικνύει ξανά την ικανότητά του για συμπύκνωση και συμπόνια, σε μια αφήγηση που ισορροπεί την ιστορικότητα με τρισδιάστατους χαρακτήρες».
  Los Angeles Times
  
  «Ένα υπέροχο επίτευγμα… Οι βιβλικοί παραλληλισμοί, που φυσικά ευθυγραμμίζονται με τα όσα ζουν οι ήρωες, προσθέτουν βάθος και ενισχύουν την οικουμενικότητα των θεμάτων... Αυτή η υπέροχη απεικόνιση των οικογενειακών δεσμών, της απώλειας της αθωότητας, των ύπουλων συνεπειών του ρατσισμού και της εγγενούς αξίας κάθε ζωής ξεχωριστά θα συνεχίσει να έχει απήχηση για πάρα πολύ καιρό».
  Booklist

  Voir livre

• 

  Οι δολοφόνοι δεν παίρνουν...

  Gu Byeong-Mo

  • 0
  • 0
  • 0

  Στα εξήντα πέντε της η Δαγκάνα έχει αρχίσει να ρίχνει ρυθμούς. Ζει ήσυχα σε ένα μικρό διαμέρισμα με μόνη συντροφιά την ηλικιωμένη σκυλίτσα της, που κάποτε έσωσε η ίδια από τον δρόμο και τη φωνάζει Ψοφίμι. Αυτό που περιμένει κανείς από ανθρώπους της ηλικίας της είναι να συνταξιοδοτηθούν και να ζήσουν ήσυχα το υπόλοιπο της ζωής τους. Η Δαγκάνα όμως δεν είναι σαν όλους τους άλλους. Είναι μία φόνισσα.
  Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες έχει βγάλει από τη μέση προδότες, επιχειρηματικούς εχθρούς, άπιστους συζύγους, όλους με ανελέητη αποτελεσματικότητα. Όσο λιγότερα γνωρίζει για τους στόχους της τόσο το καλύτερο. Τώρα όμως ένας τραυματισμός την οδηγεί σε μία απροσδόκητη σύνδεση με έναν γιατρό και την οικογένειά του. Αλλά τα συναισθήματα για μία επαγγελματία δολοφόνο είναι επικίνδυνη συνθήκη. Όταν ο κόσμος της αναταράσσεται, η Δαγκάνα καταλαβαίνει ότι αυτό το κεφάλαιο της καριέρας της μπορεί να αποτελεί κάλλιστα το δικό της αιματηρό τέλος.
  
  Η γεμάτη δράση ιστορία μίας εξηνταπεντάχρονης
  δολοφόνου που αντιμετωπίζει μία απρόσμενη απειλή
  στη δύση της καριέρας της.
  
  Ένα διεθνές best seller από μία βραβευμένη
  συγγραφέα από τη Νότια Κoρέα.
  
  «Σκοτεινά αστείο, αυτό το νοτιοκορεάτικο μυθιστόρημα εξετάζει την παγκόσμια κοινή πρόκληση του να γερνάς χωρίς να χάνεις τη σημασία σου στην κοινωνία».
  The Washington Post
  
  «Το πρώτο μυθιστόρημα της Gu που μεταφράζεται στα αγγλικά ασχολείται με το πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία τα γηρατειά».
  New York Times Book Review – Editor's choice
  
  «Το Οι δολοφόνοι δεν παίρνουν σύνταξη ποτέ είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο έξαψη. Βρέθηκα να πιάνω τον κόρφο μου καθώς γυρνούσα τις σελίδες: από φόβο, από πόνο και από το συντριπτικό σαν αγχόνη χιούμορ. Έχει να κάνει με εκδίκηση και τιμωρία, με τα γηρατειά και τον θάνατο και τα καθημερινά δεινά μίας γραφειοκρατικής δουλειάς – ακόμα κι αν αυτή είναι η δολοφονία κατά παραγγελία. Η Δαγκάνα, η εξηνταπεντάχρονη δολοφόνος κεντρική ηρωίδα, αψηφά τις προσδοκίες τής ηλικίας της: είναι σκληρή, υπολογιστική και σχεδόν τόσο τρυφερή όσο και η αγαπημένη της σκυλίτσα, το Ψοφίμι, που κλέβει την παράσταση».
  Gabriella Burnham, συγγραφέας του It Is Wood, It Is Stone

  Voir livre