Maison d'édition: NOR
Sa Morfologia est sa de duas partes de sa Grammàtica cuntrastiva faciapare sardu-italianu e pertocat su cunfrontu de is noe categorias grammaticales de su léssicu po totu sa variabbilidade in sardu e in italianu e bìere su chi est assimbìgiu o analogia e mescamente po su chi faent de diferente is duas limbas.
A ingìriu de su de IX sèculus i.C., in sa Tunisia de oi, in su cabu de susu de s’Àfrica, fiat nàscia sa tzitadi de Cartàgini. A sa fundada de issa iant fatu parti paricis pòpulus e est capassu ca ddui fessint is Sardus puru in mesu. De intzandus sa cultura sua est bènnia a essi sa prus potenti e sa prus de importu de totu su Mediterràniu de manca e at tocau fintzas sa Sardìnnia, ca fiat acanta sua. Spaciau su tempus de is nuraxis, in s’ìsula nosta puru màssimu in sa costa, a ingìriu de su de VI sèculus i.C. fiant nàscias e crèscias tzitadis mannas e arricas, a tipu Kàraly, Sulky, Tharros, Nora, Bìthia e atras puru. In custus logus nd’iant strantaxau finas tèmpius, murallas, domus, portus e necròpolis (a tipu Tuvixeddu) aundi aintru de is tumbas, su prus de is bortas arricas e mudadas, ddui poniant su furnimentu de su mortu prus pretziau chi oi podeus amirai in is museus archiològicus nostus.Voir livre
Sa Fonologia est sa prima parte de sa Grammàtica cuntrastiva de sa limba sarda e italiana faciapare; ma no própriu de is duas grammàticas in totu (deosi iant a èssere una tradutzione). Depet èssere prima de totu grammàtica de sa limba sarda po totu su chi est; su faciapare inveces bolet in manera essentziale mìnima inue no faent diferéntzia, ma in manera apuntinu inue faent diferéntzia e pruschetotu s’italianu at determinau cambiamentos/ammesturos in su sardu, o fintzes custu (prus pagu) in s’italianu chi foedhaus is Sardos (IRS), in su chi no cuncordant apare.Voir livre
Custu Ditzionàriu, ordinadu a manera alfabètica, est cumpostu dae unos 13.000 lemmas e locutziones; cada artìculu cuntenet sas informatziones sighentes: lemma, paràula o locutzione chi tratat s’artìculu; indicatziones grammaticales; versione de su lemma in àteras chimbe limbas: italianu, catalanu, castillianu, frantzesu, inglesu; definitzione e etimologia de cada lemma; annotaduras istòricas. Su grupu prus numerosu in sa terminologia mèdica de ogni limba de prestìgiu est su cumpostu dae formantes cultos, formas prefissadas e sufissadas derivadas dae paràulas grecas o latinas cumbinadas intre issas; sighende sa tendèntzia de sa limba iscientìfica, s’Autore at preferidu impreare, cun adatamentu morfològicu, fonèticu e gràficu a su sardu, sas formas cultas in contu de sas populares pro sa formatzione de sos lemmas, cun s’agiudu fintzas dae sas limbas istoricamente in cuntatu cun sa sarda, mescamente s’italiana.Voir livre
